Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 4 lutego 2016 r., sygn. II SA/Ol 1/16

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia WSA Beata Jezielska Sędziowie sędzia WSA Ewa Osipuk sędzia WSA Adam Matuszak (spr.) Protokolant referent stażysta Milena Małyszko po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 4 lutego 2016 r. sprawy ze skargi Gminy Olsztyn na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody Warmińsko-Mazurskiego z dnia 6 listopada 2015 r., nr PN 4131.304.2015 w przedmiocie zmiany uchwały w sprawie przepisów porządkowych przy przewozie osób i bagażu taksówkami osobowymi na terenie miasta oddala skargę.

Uzasadnienie

Rozstrzygnięciem nadzorczym z dnia 6 listopada 2015 r. (Nr PN.4131.304.2015) Wojewoda Warmińsko-Mazurski, na podstawie art. 91 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2015 r., poz. 515, dalej jako: u.s.g.) stwierdził nieważność: § 11; § 16 ust. 2; § 20 ust. 1 pkt 2, 3; § 20 ust. 4, 5, 7-13, 15; § 20 ust. 6 w zakresie wyrazów "potwierdzonej stosowną umową"; § 25, § 26 załącznika Nr 1 do uchwały oraz w części dotyczącej załącznika Nr 2 do załącznika Nr 1 określający wzór identyfikatora, uchwały Nr XIII/163/15 Rady Miasta Olsztyna z dnia 30 września 2015 r. w sprawie zmiany uchwały Rady Miasta Olsztyna Nr XXII/373/13 z dnia 25 kwietnia 2012 r. w sprawie przepisów porządkowych przy przewozie osób i bagażu taksówkami osobowymi na terenie Miasta Olsztyna.

W uzasadnieniu organ nadzoru stwierdził, że zgodnie z art. 1 Prawa przewozowego, ustawa ta reguluje przewóz osób i rzeczy wykonywany

odpłatnie na podstawie ustawy, przez uprawnionych do tego przewoźników z wyjątkiem przewozu morskiego, lotniczego i konnego, a jej przepisy stosuje się także do przewozów nieodpłatnych i międzynarodowych, jeżeli umowa międzynarodowa nie stanowi inaczej. Chodzi tu o unormowania dotyczące stosunków prawnych między stronami umowy o przewóz osób i rzeczy. Ten sam cel i przedmiot muszą być także zachowane w aktach wydawanych na podstawie i w granicach art. 15 ust. 5 i ust. 7 Prawa przewozowego. Podniósł, że przepisy porządkowe, o których mowa w art. 15 ust. 5 Prawa przewozowego, stanowione przez radę gminy są aktami prawa miejscowego, podobnie jak wprowadzenie obowiązku stosowania dodatkowych oznaczeń i dodatkowego wyposażenia technicznego taksówek. Z tego też względu należą one do aktów, które Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej zalicza do źródeł prawa powszechnie obowiązującego na obszarze działania organów, które je ustanowiły. Akty prawa miejscowego stanowione są na podstawie i w granicach upoważnień zawartych w ustawie. Naruszenie granic upoważnienia ustawowego do stanowienia aktów prawa miejscowego skutkować musi zatem stwierdzeniem nieważności tej części uchwały. Wojewoda argumentował, że upoważnienie organu stanowiącego jednostki samorządu terytorialnego do wprowadzenia obowiązku stosowania dodatkowych oznaczeń i dodatkowego wyposażenia technicznego taksówek wynika wprost z art. 15 ust. 7 ustawy Prawo przewozowe. Delegacja ustawowa zawarta w art. 15 ust. 7 Prawa przewozowego ma jednak charakter ogólny,