Wyrok WSA w Warszawie z dnia 8 stycznia 2016 r., sygn. IV SA/Wa 2145/15

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Marzena Milewska-Karczewska (spr.), Sędziowie sędzia WSA Aneta Dąbrowska, sędzia WSA Alina Balicka, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym w dniu 8 stycznia 2016 r. sprawy ze skargi [...] Sp. z o.o. na postanowienie Głównego Inspektora Ochrony Środowiska z dnia [...] maja 2015 r. nr [...] w przedmiocie nałożenia grzywny w celu przymuszenia oddala skargę

Uzasadnienie

Postanowieniem z dnia [...] maja 2015r. nr [...] Główny Inspektor Ochrony Środowiska (dalej GIOŚ lub organ odwoławczy), po rozpoznaniu zażalenia [...] Sp. z o.o. w [...], na postanowienie [...] Wojewódzkiego Inspektora Ochrony Środowiska (dalej: WIOŚ) z dnia [...] marca 2015r., znak: [...] o nałożeniu grzywny w kwocie 30.000 złotych z powodu niewykonania obowiązku określonego decyzją [...] Wojewódzkiego Inspektora Ochrony Środowiska z dnia [...] lipca 2014 r., znak: [...].

Zaskarżone postanowienie wydane zostało w następującym stanie faktycznym i prawnym:

Decyzją z dnia [...] lipca 2014 r. WIOŚ wstrzymał użytkowanie instalacji związanej z odzyskiem odpadów w zakresie fermentacji odpadów, zlokalizowanej na działce o nr ew. [...] w m. [...], gmina [...], powiat [...], eksploatowanej przez [...] Sp. z o.o. w [...] (dalej skarżąca, strona), określając termin bezpiecznego dla środowiska zakończenia jej użytkowania na dzień 31 stycznia 2015 r.

Strona odwołała się od ww. decyzji, którą następnie Główny Inspektor Ochrony Środowiska (dalej GIOŚ) decyzją z dnia [...] sierpnia 2014 r., znak: [...] utrzymał w mocy. W pouczeniu wydanego orzeczenia GIOŚ wskazał, iż jego decyzja jest decyzją ostateczną, zaś zobowiązanemu przysługuje prawo wniesienia skargi w terminie 30 dni od dnia doręczenia decyzji, do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie za pośrednictwem Głównego Inspektora Ochrony Środowiska. Strona z przysługującego jej prawa nie skorzystała, natomiast pismem z dnia 8 stycznia 2015 r. zwróciła się z wnioskiem o zmianę ostatecznej decyzji WIOŚ z dnia [...] lipca 2014 r., wstrzymującej użytkowanie instalacji eksploatowanej przez [...] Sp. z o.o., w punkcie 2 określającym termin bezpiecznego dla środowiska wstrzymania użytkowania instalacji na dzień 31 stycznia 2015 r. Powołując się na trwającą nielegalną blokadę drogi dojazdowej do zakładu, zniszczenie drogi poprzez jej przeoranie oraz braku reakcji ze strony zarządcy drogi, wyjaśniła, że nie miała możliwości wywiezienia odpadów w terminie do dnia 31 stycznia 2015 r. i wniosła o przedłużenie terminu do dnia 31 marca 2015r. Zmianę terminu strona argumentowała wolą wykonania obowiązków wskazanych w decyzji, znalezieniem kontrahenta do przeprowadzenia działań oraz trudnymi warunkami meteorologicznymi uniemożliwiającymi usunięcie odpadów we wskazanym terminie.