Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 13 stycznia 2016 r., sygn. II SA/Po 783/15

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Tomasz Świstak Sędziowie Sędzia WSA Edyta Podrazik (spr.) Sędzia WSA Danuta Rzyminiak - Owczarczak Protokolant ref. stażysta Edyta Rurarz - Kwietniewska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 stycznia 2016 r. sprawy ze skargi J. K. na decyzję Wojewody Wielkopolskiego z dnia [...] lipca 2015r. Nr [...] w przedmiocie wymeldowania I. oddala skargę, II. przyznaje adwokatowi S. K. od Skarbu Państwa (Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu) tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej skarżącemu z urzędu, kwotę 295,20 zł (dwieście dziewięćdziesiąt pięć złotych) w tym 55,20 zł (pięćdziesiąt pięć złotych 20/100) tytułem podatku od towarów i usług.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] maja 2015 r., nr [...], Burmistrz Miasta i Gminy P. na podstawie art. 33 ust. 1 ustawy z dnia 24 września 2010 r. o ewidencji ludności (Dz. U. z 2015 r., poz. 388) wymeldował J. K. z pobytu stałego w lokalu nr [...] przy ul. O. w miejscowości G.

W uzasadnieniu organ I instancji wyjaśnił, że postępowanie administracyjne zostało wszczęte na wniosek A. S., która na mocy darowizny uczynionej przez W. K. stała się właścicielką przedmiotowego lokalu. Wnioskodawczyni wskazała, że skarżący nie przebywa we wspomnianym mieszkaniu od połowy lipca 2014 r. Nie uczestniczy on także w kosztach utrzymania lokalu. Poza tym zajmowany przez niego uprzednio pokój nie był malowany od kilku lat. Znajdują się tam drobne rzeczy oraz meble należące do J. K.. Skarżący oświadczył natomiast, że został wyrzucony z domu, jego pokój zdewastowano, a fakt ten został zgłoszony na Policję. Zaznaczył również, że posiada umowę użyczenia lokalu. Następnie w piśmie z dnia [...] stycznia 2015 r. J. K. ponownie wskazał, że został wyrzucony z domu, dodając zarazem, że rodzice straszyli go pobiciem, zamykali mu drzwi, nie wpuszczali go do mieszkania, awanturowali się. Oświadczył również, że jego pokój jest nadal zdemolowany, a nadto został okradziony - w związku z czym toczy się dochodzenie o popełnienie przestępstwa. Oświadczył także, że ostatni raz był w lokalu w dniu [...] listopada 2014 r. W tym dniu wezwał Policję, bowiem jego pokój był zniszczony do tego stopnia, że nie nadawał się do zamieszkania. Brak było żyrandola, firanek i dywanu. Porozrzucane były jego ubrania i rzeczy osobiste. W dniu [...] lutego 2015 r. matka skarżącego zeznała, że skarżący wyprowadził się z omawianego mieszkania dobrowolnie, zabierając ze sobą część swoich rzeczy. Dodała także, że J. K. miał własny pokój. Z tego pomieszczenia świadek zabrała tylko rzeczy, które do niej należały. Zeznała ona poza tym, że jej syn nocował w tym lokalu ok. [...] lipca 2014 r., a w listopadzie 2014 r. był tam po raz ostatni. Wtedy również wezwana została Policja. Rozważany pokój nie jest zdewastowany, a skarżący posiada klucz do domu. W trakcie przesłuchania w dniu [...] lutego 2015 r. A. S. zeznała, że skarżący ma dostęp do swojego pokoju. Nie ponosi żadnych kosztów utrzymania omawianego lokalu. W drzwiach do jego pokoju nie ma zamka i drzwi te nie są zamykane. Dodała ona zarazem, że nikt nie straszył skarżącego pobiciem, lecz to sam skarżący kierował do innych takie groźby. Była przy tym wzywana Policja, gdyż J. K. wszczynał po pijanemu awantury. Skarżący zeznał z kolei w trakcie przesłuchania w dniu [...] lutego 2015 r. - przeprowadzonego w drodze pomocy prawnej przez Urząd Miejski Gminy K. - że od około sierpnia 2014 r. mieszka w K. Do miejscowości G. przyjeżdża, kiedy tylko może. Ostatni raz był tam w dniu [...] listopada 2014 r. Ma jednak ograniczony dostęp do mieszkania lub w ogóle nie może wejść. Drzwi są bowiem zamknięte w taki sposób, że nie może on włożyć posiadanego klucza do zamka. W dniu [...] listopada 2014 r. udało mu się wejść do pokoju przez garaż. Okazało się wtedy, że pokój jest zdewastowany. Wezwał on zatem Policję, gdyż brakowało należących do niego przedmiotów. Zaznaczył również, że w najbliższym czasie zamierza udać się do urzędu w P. w celu wyjaśnienia zaistniałej sytuacji. W piśmie Urzędu Miejskiego Gminy K. z dnia [...] lutego 2015 r. wskazano, że J. K. kilkakrotnie powtarzał w trakcie składanych zeznań, że opuszczenie lokalu nastąpiło pod przymusem. Oświadczył on również, że nie ponosi kosztów utrzymania lokalu. Rzeczy, które posiada w lokalu w K., są rzeczami nowo zakupionymi, a rzeczy wartościowe pozostawione w przedmiotowym lokalu zostały skradzione. Obecnie skarżący nie pracuje, zwraca się o wsparcie do organu pomocy społecznej w K. Skarżący chciałby jednak powrócić do przedmiotowego lokalu, gdyż miałby tam większe szanse na znalezienie pracy. W piśmie z dnia [...] marca 2015 r., l. dz. [...], Komisariat Policji w P. poinformował, że w dniu [...] listopada 2014 r. został przeprowadzona interwencja w rozważanym lokalu, która dotyczyła awantury domowej. Wskazano poza tym, że w pod tym adresem przeprowadzono 22 interwencje od dnia [...] grudnia 2007 r. W dniu [...] marca 2015 r. przeprowadzono oględziny omawianego mieszkania - w pokoju oraz łazience, które zajmował skarżący. Na tej podstawie ustalono, że w pokoju znajdują się meble, telewizor, odtwarzacz DVD, kolumny, płyty CD, kubki, małe samochodziki, książki oraz rzeczy nieużywane. W dniu [...] kwietnia 2015 r. J. K. stawił się w organie I instancji, składając pismo wraz z kserokopią umowy użyczenia z dnia [...] lipca 2004 r. zawartej z W. K., kserokopie kart leczenia szpitalnego, kserokopie skierowań do szpitala oraz zdjęcia jego pokoju. We wspomnianym piśmie skarżący oświadczył, że nie mieszka w przedmiotowym lokalu. Kiedy wyszedł ze szpitala po próbie samobójczej nie wpuszczono go do domu. Kilka dni nocował w aucie nad jeziorem w P. Po próbach zamieszkania w domu zgłosił sprawę na Policję w K., gdzie mieszka tymczasowo u znajomych. W listopadzie i grudniu 2014 r. zgłosił tę sprawę ponownie na Policję, która zakwalifikowała czyny opisane przez skarżącego jako znęcanie się i kradzież na sumę 30.000 zł. J. K. dodał przy tym, że w chwili obecnej nie widzi możliwości powrotu do swojego mieszkania, gdyż obawia się o swoje zdrowie i życie. Skarżący wskazał również, że w dniu [...] listopada 2014 r. był u lekarza i ma skierowanie do szpitala psychiatrycznego w G. Nie płaci za mieszkanie, gdyż przez 30 lat pracował w gospodarstwie rolno-ogrodniczym swojego ojca i nie żądał od niego żadnego wynagrodzenia. W grudniu 2014 r. rozmawiał telefonicznie ze swoją siostrą, która powiedziała, by nie wracał do domu. Następnie J. K. wyjaśnił, że w dniu [...] listopada 2014 r. udało mu się wejść do mieszkania przez garaż. W pokoju była zerwana lampa sufitowa, brak było pościeli dywanów, a rzeczy osobistych, obuwia, szuflady były rozrzucane; w łazience brakowało żarówek. Siostra zabrała drugi pokój. Skarżący zaznaczył, że był wyrzucany z domu i spotykał się tam z obelgami i przemocą. Dodał, że jego rodzice leczą się psychiatrycznie. W dniu [...] kwietnia 2015 r. J. K. złożył także oświadczenie, że nie wystąpił do sądu o możliwość powrotu do przedmiotowego lokalu. Natomiast w protokole uzupełniającego przesłuchania przez Urząd Miejski Gminy K. z dnia [...] marca 2015 r. skarżący oświadczył, że zamierza powrócić do rozważanego lokalu. W pozostałym zakresie J. K. powtórzył swoje dotychczasowe uwagi. Następnie organ I instancji przytoczył przepisy, które w jego ocenie powinny znaleźć zastosowanie w rozpatrywanej sprawie. Mając na uwadze zaprezentowany powyżej materiał dowodowy, Burmistrz Miasta i Gminy P. uznał, że skarżący opuścił omawiany lokal i w nim już nie mieszka. Okoliczność ta nie była zresztą podważana przez samego skarżącego. Z uwagi na jedynie rejestrowy charakter zameldowania, do wymeldowania wystarczające jest ustalenie, że J. K. nie zamieszkuje w rozważanym mieszkaniu od sierpnia 2014 r. i nie dopełnił ciążącego na nim obowiązku wymeldowania się lub zameldowania się na okres czasowy w innym lokalu, w którym faktycznie przebywa. Skarżący nie przedłożył przy tym żadnych dokumentów świadczących o podjęciu środków prawnych w celu powrotu do przedmiotowego lokalu, co z kolei świadczy, że godzi się on z zaistniała sytuacją. W konsekwencji takie zachowanie skarżącego pozwala przyjąć, że dobrowolnie opuścił on zajmowany dotychczas lokal. Tym bardziej, że jak sam oświadczył, że nie zamierza tam wracać. Organ I instancji zaznaczył przy tym, że decyzja o wymeldowaniu z pobytu stałego ma charakter ewidencyjny i potwierdza jedynie zaistniały stan faktyczny. Nie ma ona charakteru nieodwracalnego, ani też nie powoduje utraty prawa własności lub prawa do przebywania w danym lokalu.