Postanowienie WSA w Olsztynie z dnia 7 stycznia 2016 r., sygn. II SAB/Ol 57/12

Wyłączenie sędziego

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Tadeusz Lipiński Sędzia WSA Katarzyna Matczak (spr.) Sędzia WSA Ewa Osipuk po rozpoznaniu w dniu 7 stycznia 2016r. na posiedzeniu niejawnym sprawy z wniosku A.Z. o wyłączenie sędziów i referendarzy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie w sprawie ze skargi A.Z. na bezczynność Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w sprawie wykonania zbiornika bezodpływowego na ścieki sanitarne i instalacji centralnego ogrzewania oraz instalacji wodno-kanalizacyjnej postanawia odrzucić wniosek. WSA/post. 1 - sentencja postanowienia

Uzasadnienie

Prawomocnym postanowieniem z dnia 12 maja 2014 r. (sygn. akt II SO/Bk 6/14) Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku oddalił wniosek skarżącego z dnia 11 lutego 2014 r. o wyłączenie sędziów i referendarzy sądowych Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie od orzekania w niniejszej sprawie. W uzasadnieniu postanowienia wskazano, że brak jest podstaw do uznania, aby którykolwiek z sędziów czy referendarzy posiadał jakiekolwiek subiektywne nastawienie do strony czy wyniku zainicjowanego przez stronę postępowania wpadkowego w przedmiocie prawa pomocy, a tym samym by istniały uzasadnione podstawy do ustalenia okoliczności podważających ich bezstronność przy rozpoznawaniu tego wniosku. Podano, że nie wyklucza obiektywizmu w orzekaniu wymienionych we wniosku osób fakt ich wielokrotnego rozstrzygania we wcześniejszych postępowaniach wpadkowych o przyznanie skarżącemu prawa pomocy oraz w postępowaniach o wyłączenie. Wywodzenie przez skarżącego, że wskazane postępowania były prowadzone wadliwie oraz z brakiem poszanowania jego jako strony praw oraz bez wysłuchania jego argumentów - stanowi jedynie zwerbalizowanie subiektywnego odczucia strony i nie stanowi o wystąpieniu obiektywnej przesłanki uzasadniającej wyłączenie z uwagi na brak bezstronności. Stwierdzono, że brak jest podstaw aby wywodzić, że wielokrotność orzekania przez sędziów i referendarzy danego sądu w sprawach strony automatycznie powoduje u tych osób negatywne ukierunkowanie wyników orzeczeń, jak również że takie ukierunkowanie może być wywołane faktem zaskarżania tych orzeczeń do sądu wyższej instancji. Do istoty pracy sędziego i referendarza sądowego należy bowiem możliwość poddania ich orzeczeń kontroli instancyjnej. Nawet jeśli sformułowana przez sędziego czy referendarza sądowego ocena prawna w innej sprawie okazała się nieprawidłowa, to nie jest to okoliczność obiektywnie uprawdopodabniająca istnienie wątpliwości co do bezstronności tej osoby, bowiem nie świadczy o jakimkolwiek jej osobistym stosunku do strony, czy występowaniu sytuacji osobistego "uwikłania" w sprawę strony. Wskazano ponadto, że fakt orzekania w poprzednich postępowaniach wpadkowych nie jest także podstawą do wyłączenia z mocy art. 18 § 1 pkt 6a p.p.s.a.