Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 14 stycznia 2016 r., sygn. II SA/Ol 1002/15

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Tadeusz Lipiński Sędziowie Sędzia WSA Beata Jezielska (spr.) Sędzia WSA Hanna Raszkowska Protokolant Specjalista Małgorzata Krajewska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 stycznia 2016 r. sprawy ze skargi spółki A na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia "[...]" nr "[...]" w przedmiocie kary z tytułu urządzania gier na automacie poza kasynem gry I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz utrzymaną nią w mocy decyzję organu I instancji; II. zasądza od Dyrektora Izby Celnej na rzecz skarżącej Spółki kwotę 1.237 zł (słownie: jeden tysiąc dwieście trzydzieści siedem złotych), tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] r.. Naczelnik Urzędu Celnego w O., na podstawie art. 89 ust. 1 pkt 2 i ust. 2 pkt 2, art. 90, art. 91 ustawy z dnia 19 listopada 2009r. o grach hazardowych (Dz.U. nr 201, poz. 1540 ze zm., dalej jako: u.g.h.), wymierzył Spółce Sp. z o.o. z siedzibą w W. karę pieniężną w wysokości [...] zł z tytułu urządzania gier na automatach: [...], oznaczonym numerem [...] oraz [...] oznaczonym numerem [...], poza kasynem gry, tj. w lokalu "[...]" przy ul. [...] w E.. W uzasadnieniu podano, że podczas wykonywania obowiązków służbowych przez funkcjonariuszy celnych w dniu 27 października 2014r. ujawniono obecność wskazanych wyżej automatów w przedmiotowym lokalu. W celu ustalenia cech, charakteru i zasad działania ujawnionych automatów dokonano ich oględzin oraz przeprowadzono eksperyment procesowy, polegający na doświadczalnym odtworzeniu przebiegu dostępnych na nich gier. Następnie badane automaty zostały zatrzymane i zabezpieczone w charakterze dowodu rzeczowego. Do materiału zgromadzonego w niniejszej sprawie zostały włączone także opinie biegłego sądowego z dnia 25 stycznia 2014r. oraz z dnia 23 marca 2014r. dotyczące automatów do gier tożsamych pod względem konstrukcji, rodzaju, modelu i typu, w której biegły stwierdził, że gry realizowane są na urządzeniu komputerowym, organizowane są w celach komercyjnych - wymagają wniesienia opłaty i pozwalają równocześnie na wypłatę uzyskanych wygranych dokonywanych bezpośrednio przez sam automat w monetach, bądź przez obsługę prowadzącą finansowe rozliczenia. Gry nie mają charakteru zręcznościowego. Wynik każdej gry zależy od przypadku i jest dla grającego nieprzewidywalny. Po uruchomieniu gry o jej wyniku decyduje algorytm gry, na który grający nie ma żadnego wpływu, co sprawia że gry mają charakter losowy. W świetle zgromadzonego materiału dowodowego organ uznał, iż automaty do gier - będące przedmiotem niniejszego postępowania - umożliwiają prowadzenie gier o charakterze losowym i oferują zarówno wygrane pieniężne wypłacane bezpośrednio, jak i wygrane rzeczowe w postaci możliwości prowadzenia kolejnych gier za wygrane punktowe uzyskane w grach poprzednich. Spełniają zatem definicję gier na automatach w rozumieniu art. 2 ust. 3 i 4 u.g.h. Wskazano, że bezspornie Spółka urządzała gry na ujawnionych w lokalu automatach, poza kasynem gry, bez koncesji oraz bez rejestracji automatów, tj. z pominięciem wymogów, o których mowa w art. 6 ust. 1 i art. 23a ust. 1 u.g.h. Okoliczności te zaś, zdaniem organu I instancji, w pełni zasadnym czynią wymierzenie kary pieniężnej, o której mowa w art. 89 ust. 1 pkt 2 u.g.h. Organ I instancji przedstawił także swoje stanowisko na temat zasadności notyfikacji Komisji Europejskiej projektu u.g.h. Oceniono, że regulacje zawarte w przepisach u.g.h. nie mają charakteru przepisów technicznych w rozumieniu art. 1 pkt 11 dyrektywy 98/34/WE ustanawiającej procedurę udzielania informacji w dziedzinie norm i przepisów technicznych oraz zasady dotyczące usług społeczeństwa informacyjnego i jako takie nie podlegały procedurze uprzedniej notyfikacji, o której mowa w art. 8 ust. 1 tej dyrektywy. Powołano się także na wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 11 marca 2015r., w sprawie o sygn. akt P 4/14, w którym Trybunał orzekł, że art. 14 ust. 1 i art. 89 ust. 1 pkt 2 u.g.h. są zgodne z art. 2 i 7 w zw. z art. 9 oraz z art. 20 i 22 w zw. z art. 31 ust. 3 Konstytucji RP. Wskazano, że wprawdzie Trybunał nie oceniał czy kwestionowane przepisy mają charakter techniczny, ale stwierdził że uchybienie ewentualnemu obowiązkowi notyfikowania przepisów Komisji Europejskiej nie może samo przez się oznaczać naruszenia konstytucyjnych zasad demokratycznego państwa prawnego oraz legalizmu. W świetle przedstawionego stanu faktycznego i prawnego organ uznał za dowiedzione, że Spółka urządzała we wskazanym lokalu gry na automatach, spełniających definicję gier na automatach w rozumieniu przepisów u.g.h.