Wyrok WSA w Krakowie z dnia 15 stycznia 2016 r., sygn. III SA/Kr 700/15

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący WSA Janusz Bociąga ( spr.) Sędziowie WSA Halina Jakubiec WSA Janusz Kasprzycki Protokolant starszy referent Renata Nowak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 stycznia 2016 r. sprawy ze skargi "A" Sp. z o.o. na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia 2 czerwca 2014r. nr [ ] w przedmiocie odmowy przedłużenia ważności zezwolenia na urządzanie gier na automatach o niskich wygranych skargę oddala

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją Dyrektor Izby Celnej, działając na podstawie art. 233 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa, po rozpatrzeniu odwołania skarżącej A spółki z o.o. w W od decyzji Dyrektora Izby Celnej z dnia 12 marca 2014 r. odmawiającej przedłużenia zezwolenia na prowadzenie działalności w zakresie gier na automatach o niskich wygranych utrzymał w mocy decyzję wydaną w pierwszej instancji.

We wstępnej części uzasadnienia organ dokonał opisania przebiegu postępowania oraz poczynionych ustaleń w sprawie i przytoczył, że decyzją z 18 sierpnia 2008 r. Dyrektor Izby Skarbowej udzielił stronie skarżącej zezwolenia na prowadzenie działalności w zakresie gier na automatach o niskich wygranych na terenie województwa małopolskiego. Wskazał, że 1 stycznia 2010 r. weszła w życie ustawa z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych. W nowej ustawie ustawodawca w odmienny sposób uregulował szereg kwestii, w tym - wprowadził ograniczenia dotyczące możliwości przedłużenia określonego w zezwoleniu terminu działalności.

W dniu 29 stycznia 2014 r. strona skarżąca złożyła wniosek o przedłużenie zezwolenia. Decyzją Dyrektor Izby Celnej odmówił przedłużenie ww. zezwolenia. Od tego rozstrzygnięcia strona wniosła odwołanie zarzucając tej decyzji niezasadne zastosowanie art. 138 ust. 1 ustawy z 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych, zakazującego przedłużania zezwoleń na urządzanie i prowadzenie gier na automatach o niskich wygranych, podczas gdy powołany przepis stanowi regulację techniczną w rozumieniu dyrektywy 98/34/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z 2 czerwca 1998 r. ustanawiającej procedurę udzielania informacji w dziedzinie norm i przepisów technicznych oraz zasad dotyczących społeczeństwa informacyjnego, a w konsekwencji, w braku notyfikacji projektu tej ustawy Komisji Europejskiej, nie może on być stosowany.