Wyrok WSA w Krakowie z dnia 20 stycznia 2016 r., sygn. III SA/Kr 869/15

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Halina Jakubiec Sędziowie WSA Bożenna Blitek (spr.) WSA Janusz Kasprzycki Protokolant Małgorzata Krasowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 stycznia 2016 r. sprawy ze skargi A Sp. z o.o. w A na decyzję Głównego inspektora Transportu Drogowego z dnia 8 maja 2015 r. nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej skargę oddala.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] 2014 r. nr [...] Wojewódzki Inspektor Transportu Drogowego nałożył na A sp. z o.o. z siedzibą w A karę pieniężną w wysokości 3.950 zł. Organ I instancji podał, że w dniu 19 lipca 2013 r. w miejscowości Z funkcjonariusz Policji zatrzymał do kontroli kierowcę J. G., który zespołem pojazdów składającym się z ciągnikiem marki Renault o nr rej. [...] oraz naczepy marki Schmitz o nr rej. [...] wykonywał krajowy transport drogowy rzeczy na rzecz przedsiębiorstwa A sp. z o.o. Wymieniona wyżej kara została wymierzona za następujące naruszenia przepisów dotyczących transportu drogowego: 1) przekroczenie maksymalnego dziennego czasu prowadzenia pojazdu - o czas powyżej 15 minut do jednej godziny (lp. 5.1.1 załącznika nr 3 do ustawy o transporcie drogowym), - za każdą następną rozpoczętą godzinę (lp. 5.1.2 załącznika nr 3 do ustawy o transporcie drogowym); 2) skrócenie dziennego czasu odpoczynku - o czas powyżej 15 minut do jednej godziny (lp. 5.3.1 załącznika nr 3 do ustawy o transporcie drogowym), - za każdą następną rozpoczętą godzinę (lp. 5.3.2 załącznika nr 3 do ustawy o transporcie drogowym); 3) skrócenie tygodniowego czasu odpoczynku - o czas do jednej godziny (lp. 5.4.1 załącznika nr 3 do ustawy o transporcie drogowym), - za każdą następną rozpoczętą godzinę (lp. 5.4.2 załącznika nr 3 do ustawy o transporcie drogowym). W uzasadnieniu swojej decyzji organ I instancji podał daty i godziny, w których kontrolowany kierowca dopuścił się stwierdzonych naruszeń.

W odwołaniu od powyższej decyzji organu I instancji Spółka A sp. z o.o. zarzuciła naruszenie art. 92a w związku z art. 92 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym poprzez błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie wymienionych wyżej norm prawnych w odniesieniu do nieprawidłowości sprecyzowanych w załączniku nr 3 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym. W związku z powyższym Spółka wniosła o uchylenie decyzji organu I instancji jako wydanej z rażącym naruszeniem stosownych przepisów prawa materialnego oraz procesowego, w szczególności jako dokumentu opierającego się na domniemaniu określenia podmiotu (sprawcy) nieprawidłowości, w sytuacji ewidentnego braku wpływu przewoźnika drogowego na samoistne działanie osoby prowadzącej pojazd samochodowy - kierowcy i wniosła o umorzenie niniejszego postępowania administracyjnego w całości.