Wyrok WSA w Krakowie z dnia 26 stycznia 2016 r., sygn. III SA/Kr 934/15

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący NSA Krystyna Kutzner Sędziowie WSA Bożenna Blitek (spr.) WSA Wojciech Jakimowicz Protokolant starszy referent Renata Nowak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 26 stycznia 2016 r. sprawy ze skarg "A" Sp. z o.o. w K. na decyzje Dyrektora Izby Celnej z dnia 12 maja 2015r. nr [....] z dnia 21 maja 2015r. nr [....] w przedmiocie wymierzenia kary pieniężnej za urządzanie gier na automatach poza kasynem gry skargi oddala

Uzasadnienie

Wymienionymi poniżej decyzjami Naczelnik Urzędu Celnego nałożył na A sp. z o.o. z siedzibą w K kary pieniężne za urządzanie gier na automatach poza kasynem gry:

1. decyzją z dnia [...] 2015 r. nr [...] organ nałożył karę pieniężną w wysokości 24.000 zł,

2. decyzją z dnia [...] 2015 r. nr [...] organ nałożył karę pieniężną w wysokości 72.000 zł.

Organ I instancji podał, że funkcjonariusze Urzędu Celnego przeprowadzili kontrolę:

- w dniu 30 września 2014 r. w lokalu wolnostojącym "O" znajdującym się na placu przy budynku na ulicy W w P, gdzie stwierdzono dwa automaty do gry, których właścicielem był A sp. z o.o.

- w dniu 21 stycznia 2014 r. w byłym sklepie nr [...] w Ł, w którym stwierdzono sześć należących do Spółki A automatów do gier.

Powyższe kontrole zostały przeprowadzone w zakresie przestrzegania przepisów ustawy o grach hazardowych. Znajdujące się w kontrolowanych lokalach urządzenia w chwili rozpoczęcia kontroli były włączone i gotowe do gry. Na podstawie art. 32 ust. 1 pkt 13 ustawy o Służbie Celnej kontrolujący przeprowadzili eksperyment (grę kontrolną), w wyniku którego ustalili, że na spornych automatach można prowadzić gry z naruszeniem przepisów ustawy o grach hazardowych.

W odwołaniach od powyższych decyzji organu I instancji A sp. z o.o. wniosła o ich uchylenie i umorzenie postępowania. Decyzjom organu I instancji odwołująca się Spółka zarzuciła naruszenie:

1. art. 8 w zw. z art. 1 pkt 11 w zw. z art. 1 pkt 5 w zw. z art. 1 pkt 2 dyrektywy nr 98/34/WE z dnia 22 czerwca 1998 r. ustanawiającej procedurę udzielania informacji w dziedzinie norm i przepisów technicznych oraz zasad dotyczących usług społeczeństwa informacyjnego (Dz.U.UE.L.98.204.37 ze zm.), mające postać wydania sprzecznego z prawem Unii Europejskiej orzeczenia, opartego o przepisy art. 6 ust. 1 oraz 14 ust. 1 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych, które mocą wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 19 lipca 2012 r. (sygn. C-213/11 F i inni) uznane zostały wprost za przepisy techniczne, wobec czego, z uwagi na brak ich obligatoryjnej notyfikacji Komisji Europejskiej, nie mogą być one stosowane w polskim systemie prawnym w żadnym postępowaniu krajowym, w tym szczególnie w takim jak niniejsze.