Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 27 stycznia 2016 r., sygn. I SA/Gl 898/15

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Wojciech Organiściak (spr.), Sędziowie WSA Beata Machcińska, Anna Tyszkiewicz-Ziętek, , po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 27 stycznia 2016 r. sprawy ze skargi A SE w H. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie stwierdzenia niedopuszczalności odwołania w sprawie odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku od nieruchomości za lata 2013 -2014 1) uchyla zaskarżone postanowienie, 2) zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. na rzecz strony skarżącej kwotę 357 (trzysta pięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w K. (dalej SKO lub Kolegium) działając na podstawie art. 228 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 roku, poz. 749 ze zm., dalej O.p.) po rozpatrzeniu odwołania (pismo z dnia [...]) wniesionego przez: T. S. oraz U. K. od decyzji Prezydenta Miasta Ż. (dalej jako Prezydent Miasta) z dnia [...] roku (Nr [...]) odmawiającej A [...], [...] (dalej jako Spółka lub A) stwierdzenia nadpłaty w podatku od nieruchomości za lata 2013-2014, postanowieniem z dnia [...] r. stwierdziło niedopuszczalność odwołania.

Prezentując dotychczasowy przebieg postępowania SKO wskazało, że w dniu [...] roku S. Z. złożył w imieniu i na rzecz A wniosek stwierdzenie nadpłaty w podatku od nieruchomości za lata 2013-2014. Do wniosku S. Z. załączył pełnomocnictwo podpisane przez dwóch prokurentów podatnika - A. K. oraz B. W..

Decyzją z dnia [...] roku Prezydent Miasta odmówił A stwierdzenia nadpłaty w podatku od nieruchomości za lata 2013-2014. Decyzję tę doręczono S. Z..

Od tej decyzji odwołanie, w imieniu i na rzecz podatnika wnieśli prokurenci: T. S. oraz U. K..

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w K. stwierdzając niedopuszczalność odwołania, w pierwszej kolejności wskazało, że zgodnie z art. 17 ust. 1 rozporządzenia RADY (WE) NR 2157/2001 z dnia 8 października 2001 roku w sprawie statutu spółki europejskiej (SE) (Dz. U. UE. L. Nr 294 poz.1) przez łączenie się spółek może powstać spółka europejska (SE). Jeżeli spółka ta ma siedzibę za granicą, z mocy art. 5 ust. 2 lit. b) ustawy z dnia 2 lipca 2004 roku o swobodzie działalności gospodarczej (t. j. Dz. U. z 2007 roku, Nr 155 poz. 1095 ze zm., dalej u.s.d.g.) jest osobą zagraniczną, która dla wykonywania działalności gospodarczej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, stosownie do art. 85 ust. 1 tej ustawy, może tworzyć oddziały z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Oddziałem, z mocy art. 5 pkt 4 tej ustawy są wyodrębnione i samodzielne organizacyjnie części działalności gospodarczej, wykonywanej przez przedsiębiorcę poza siedzibą przedsiębiorcy lub głównym miejscem wykonywania działalności. Zdaniem SKO podkreślenia wymagało, że oddział stanowi wewnętrzną jednostkę określonej struktury organizacyjno-prawnej, mającej zazwyczaj własną podmiotowość prawną (zob. A. Szajkowski (w:) S. Sołtysiński, A. Szajkowski, A. Szumański, J. Szwaja, Kodeks spółek handlowych. Komentarz, t. II, Warszawa 2002, str. 48) i nie posiada odrębnej od przedsiębiorcy osobowości prawnej, a jedynie z jego osobowości prawnej czerpie moc do wszystkich samodzielnych działań mogących wpływać na treść, zawiązywanie, zmianę i rozwiązywanie, a także kształtowanie się stosunków prawnych (zob. M. Zdyb, Prawo działalności gospodarczej komentarz do ustawy z dnia 19 listopada 1999 r., Kraków 2000, str. 67). Stroną stosunku prawnego będzie więc zawsze spółka jako osoba prawna, a nie jej oddział (zob. uchwała Sądu Najwyższego z dnia 11 stycznia 2006 roku, III CZP 119/05).