Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 3 grudnia 2015 r., sygn. II SA/Po 848/15

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Barbara Drzazga Sędziowie Sędzia WSA Elwira Brychcy Sędzia WSA Izabela Paluszyńska (spr.) Protokolant ref. stażysta Edyta Rurarz - Kwietniewska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 3 grudnia 2015 r. sprawy ze skargi J. G. na decyzję Wielkopolskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] sierpnia 2015 r. Nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania administracyjnego oddala skargę

Uzasadnienie

Prawomocnym wyrokiem z dnia 16 kwietnia 2014 r. sygn. akt II SA/Po 3/14 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu, rozpoznając skargę J. G. na decyzję Wielkopolskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] listopada 2013 r. Nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania administracyjnego, uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w [...] z dnia [...] lipca 2013 r. nr [...] i zasądził zwrot kosztów postępowania.

Uzasadniając wyrok Sąd napisał, że Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w [...] (dalej jako PINB, organ I instancji) ww. decyzją z dnia [...] lipca 2013 r., na podstawie art. 104 i art. 105 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013 r. poz. 267 z późn. zm., dalej jako kpa) umorzył jako bezprzedmiotowe postępowanie administracyjne dotyczące legalności zabudowy zlokalizowanej na działce [...], należącej do M. M. (dalej jako Właścicielka) w związku z niestwierdzeniem samowoli budowlanej. Postępowanie dotyczące legalności przedmiotowej budowy zostało wszczęte na wniosek J. G. (dalej jako Wnioskodawca, Skarżący). W toku postępowania ustalono, że na terenie działki nr [...] zlokalizowany jest budynek byłej [...], powstały w 1977 r. i użytkowany jako [...] wraz z częścią garażowo-gospodarczą; obecnie jest on nieużytkowany w części głównej. Obiekt ten został zrealizowany przez ówczesnego właściciela nieruchomości - S. L. Budynek składa się z części zasadniczej na rzucie prostokąta o wym. ok. 261,66 m x 5,86 m i istniejącej od strony północnej części gospodarczo-garażowej o wym. 5,80 m x 5,22 m. Wysokość [...] w najwyższy punkcie wynosi 3,45 m, średnia wysokość części gospodarczo-garażowej - 2,60 m. Jest to budynek parterowy o konstrukcji murowanej, z cegły ceramicznej pełnej na zaprawie wapiennej. Stropodach jednospadowy, płaski z prefabrykowanych płyt kanałowych o układzie konstrukcyjnym podłużnym. Krycie dachu wykonano papą na warstwie spadkowej z żużla. Spadek dachu z części garażowej w kierunku zachodnim, a z budynku głównego - w kierunku wschodnim. Stolarka okienna i drzwiowa drewniana, bramy drewniane, posadzka utwardzona betonem. Budynek od strony zachodniej i południowej zlokalizowany w granicy z działkami nr [...] i [...] oraz styka się w narożniku działki z działką nr [...], przy czym część garażowa oddalona jest od granicy o 0,4 m. Od strony wschodniej budynek usytuowany jest w odległości ok. 3,5 m od granicy z działką nr [...], na której znajduje się budynek produkcyjny w odległości od ok. 7,18 m do 7,3 m od budynku [...]. Zbliżenie do wymienionej granicy jest wynikiem wtórnego podziału działki, dokonanego już po powstaniu budynku. Organ I instancji ustalił, że obecny właściciel nieruchomości nie posiada archiwalnej dokumentacji projektowej ani pozwolenia na budowę, mimo obowiązku posiadania takowych dokumentów wynikającego z przepisów prawa budowlanego. Właścicielka dysponuje jedynie kserokopią strony tytułowej dziennika budowy nr 1 z pieczęciami urzędowymi, dotyczącego budowy pieczarkarni przez poprzedniego właściciela na podstawie pozwolenia na budowę nr [...] z dnia [...] kwietnia 1977 r. W tej sytuacji organ I instancji zwrócił się do Starosty [...], Gminy [...] oraz Wojewody Wielkopolskiego o udzielenie informacji, czy zachowały się dokumenty lub odpowiednie rejestry, związane z powyższym pozwoleniem na budowę i zakończeniem budowy rozważanego budynku. Adresaci powyższego wezwania wskazali jednak na brak takich rejestrów i dokumentacji z okresu budowy omawianego obiektu budowlanego. Brak dokumentu pozwolenia na budowę w zbiorach archiwalnych nie może być jednak automatycznie traktowany jako brak decyzji o pozwoleniu na budowę, gdy sprawa dotyczy robót budowlanych wykonanych przed kilkudziesięcioma laty. Konsekwentnie zatem organ I instancji uznał, że kserokopia pierwszej strony dokumentu urzędowego, jakim jest dziennik budowy, stanowi dowód, że przedmiotowy budynek powstał w oparciu o pozwoleniu na budowę i nie ma podstaw do uznania go za samowolę budowlaną. Nie stwierdzono przy tym, aby omawiane zabudowania stanowiły bezpośrednie zagrożenie dla bezpieczeństwa życia, zdrowia lub zmienia zarówno z uwagi na stan techniczny, jak i na lokalizację. Nie stwierdzono również by wspomniany obiekt budowlany został zrealizowany z naruszeniem przepisów techniczno-budowlanych; tym bardziej, że do niedawna nikt nie kwestionował faktu powstania tego budynku.