Postanowienie WSA w Opolu z dnia 11 grudnia 2015 r., sygn. II SA/Op 395/15

Wstrzymanie wykonania aktu

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Elżbieta Kmiecik po rozpoznaniu w dniu 11 grudnia 2015 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku A Sp. z o.o. z siedzibą w [...] o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi A Sp. z o.o. z siedzibą w [...] na decyzję Dyrektora Izby Celnej w Opolu z dnia 30 czerwca 2015 r., nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej z tytułu urządzania gier na automacie poza kasynem gry postanawia: odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.

Uzasadnienie

A Sp. z o.o. z siedzibą w [...] (zwana dalej jako: "Spółka") wniosła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu na decyzję Dyrektora Izby Celnej w Opolu z dnia 30 czerwca 2015 r., nr [...], utrzymującą w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Celnego w Opolu z dnia 7 kwietnia 2015 r., nr [...], w przedmiocie wymierzenia kary pieniężnej w wysokości 12.000 zł z tytułu urządzania gier na automacie poza kasynem gry.

W skardze Spółka wniosła m.in. o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji przez sąd administracyjny, na zasadzie art. 61 § 3 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. W uzasadnieniu wniosku wskazano, że za jego uwzględnieniem przemawia brak jednolitego stanowiska organów co do charakteru gier na automatach, różna praktyka organu pierwszej instancji odnośnie uzależniania wydania decyzji od rozstrzygnięcia zagadnienia wstępnego, a ponadto zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody skarżącej oraz spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Podano też, że na dzień 13 kwietnia 2015 r. Spółka zapłaciła kary pieniężne w łącznej wysokości 5.079.683,76 zł, zaś obecnie toczy się wobec niej szereg postępowań w przedmiocie wymierzenia kary pieniężnej za urządzanie gier poza kasynem gry. W związku z niebagatelną, już uiszczoną kwotą, Spółka zmuszona jest podtrzymać zawarty w skardze wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji, ponieważ grozi jej utrata płynności finansowej, a w konsekwencji upadłość, czyli sytuacja, której nie da się odwrócić nawet w przypadku wygrania sporu i zwrotu jej wyegzekwowanego wcześniej świadczenia. Obecnie skarżąca nie tylko nie osiąga planowanych zysków z powodu zatrzymania przedmiotowych urządzeń przez urzędy celne, ale też ponosi straty finansowe. Uiszczenie kar pieniężnych na obecnym etapie postępowania, kiedy dokonanie czynu z art. 107 K.k.s nie zostało udowodnione żadnym prawomocnym wyrokiem, dodatkowo pogorszy sytuację finansową Spółki i będzie niewspółmierne do zaistniałych okoliczności. Ponadto skarżąca stwierdziła, że oceniając przesłanki wynikające z art. 61 § 3 P.p.s.a., należy wziąć pod uwagę nie tylko szkodę grożącą samemu skarżącemu, ale również każdą inna szkodę, w tym także grożącą Skarbowi Państwa w związku z wypłatą pobranych kar w razie przegranej w sądzie. Dodatkowo, Spółka wskazała na orzeczenia Wojewódzkich Sądów Administracyjnych wstrzymujące wykonanie zaskarżonych decyzji.