Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 17 grudnia 2015 r., sygn. II SA/Ol 907/15

Dnia 17 grudnia 2015 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia NSA Janina Kosowska Sędziowie sędzia WSA Adam Matuszak (spr.) sędzia WSA Piotr Chybicki Protokolant specjalista Wojciech Grabowski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 grudnia 2015 roku sprawy ze skargi Spółki A na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia "[...]" nr "[...]" w przedmiocie kary z tytułu urządzania gier na automacie poza kasynem gry I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz utrzymaną nią w mocy decyzję organu I instancji; II. zasądza od Dyrektora Izby Celnej na rzecz skarżącej Spółki kwotę 1.237 złotych (słownie: jeden tysiąc dwieście trzydzieści siedem) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Z przekazanych Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Olsztynie akt sprawy wynika, że decyzją z dnia "[...]" Naczelnik Urzędu Celnego w "[..]" (dalej zwany organem I instancji), powołując art. 89 ust. 1 pkt 2 i ust. 2

pkt 2, art. 90, art. 91 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych

(Dz. U. nr 201, poz. 1540 ze zm. - dalej jako u.g.h.), wymierzył Spółce A (dalej zwanej Spółką) karę pieniężną w wysokości 24.000 zł. z tytułu urządzania gier na automatach, oznaczonych nazwą Apex Multi Magic i numerze seryjnym "[...]" oraz Joker Plus i numerze seryjnym "[...]" poza kasynem gry, to jest "[...]".

W uzasadnieniu tego rozstrzygnięcia organ I instancji podał, że obecność oznaczonych powyżej automatów w lokalu stwierdzona została w dniu 30 stycznia

2014 r. podczas wykonywania obowiązków służbowych przez funkcjonariuszy celnych związanych z kontrolą przestrzegania przepisów regulujących urządzanie i przeprowadzanie gier hazardowych. Wskazał, że podczas tej kontroli funkcjonariusze celni, korzystając z uprawnienia do przeprowadzenia eksperymentu (wynikającego

z art. 211 Kodeksu postępowania karnego w zw. z art. 113 § 1 i art. 133 § 1 Kodeksu karnego skarbowego), przeprowadzili doświadczenie polegające na ustaleniu zasad działania tych automatów, w szczególności zaś możliwości prowadzenia na nich gier, ich rodzaju, przebiegu i charakteru. Ocenił, że rezultat tych czynności procesowych dostarczył podstaw do sformułowania wniosków, że gry na ujawnionych w lokalu automatach cechuje cel komercyjny, mają one charakter losowy, a automaty realizują samodzielnie wygrane pieniężne. Stwierdził, że automaty te umożliwiają prowadzenie gier scharakteryzowanych w art. 2 ust. 3 u.g.h., zawierających element losowości, a także rozpoczęcie nowej gry za punkty uzyskane tytułem wygranej w poprzedniej grze, co wyczerpuje definicję wygranej rzeczowej, o której mowa w art. 2 ust. 4 u.g.h. Wywiódł, że w ujęciu systemowym, implikowanym kompleksowym zakresem regulacji u.g.h., m.in. art. 4, art. 6, art. 32-35, art. 89, urządzanie gier na takich automatach, z zastrzeżeniem przepisów przejściowych, możliwe jest jedynie w kasynie gry. Zauważył, że Spółka nie posiada koncesji na prowadzenie kasyna gry, jak również nie legitymuje się zezwoleniem na urządzanie gier na automatach o niskich wygranych, które na mocy przepisów przejściowych, zawartych w art. 129 ust. 1 u.g.h., uprawniałoby Spółkę do urządzania takich gier na automacie w lokalu. Dodał, że do materiału zgromadzonego w niniejszej sprawie została włączona opinia biegłego sądowego z dnia 24 marca 2014 r., sporządzona w toku postepowania karno-skarbowego, która dotyczyła zakwestionowanych w lokalu automatów. Zrelacjonował, że w końcowych wnioskach tej opinii stwierdzono, że gra na tych automatach zawiera element losowości, a automaty te umożliwiają przeprowadzenie rozliczeń finansowych prowadzonych gier w oparciu o stany liczników, wypłacają bezpośrednie wygrane pieniężne monetami, bądź w formie rozliczeń finansowych dokonywanych poza automatem w oparciu o rejestrowane na jego licznikach wewnętrzne zapisy. Skonstatował, że w niniejszej sprawie Spółka urządzała gry na ujawnionych w lokalu automatach, poza kasynem gry bez koncesji oraz bez rejestracji automatów, to jest z pominięciem wymogów, o których mowa w art. 6 ust. 1 i art. 23a ust. 1 u.g.h. Zauważył przy tym, że Spółka, na mocy stosownej umowy, dzierżawiła część powierzchni lokalu umożliwiającą zainstalowanie i eksploatację ujawnionych w tym lokalu automatów. Okoliczności te zaś, zdaniem organu I instancji, w pełni zasadnym czynią uznanie Spółki za podmiot urządzający gry na automatach poza kasynem gry i wymierzenie kary pieniężnej, o której mowa w art. 89 ust. 1 pkt 2 u.g.h.