Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 8 grudnia 2015 r., sygn. II SA/Ol 863/15

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA Tadeusz Lipiński Sędziowie Sędzia WSA Katarzyna Matczak Sędzia WSA Beata Jezielska (spr.) Protokolant Specjalista Małgorzata Krajewska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 grudnia 2015 r. sprawy ze skargi spółki A na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia "[...]" nr "[...]" w przedmiocie kary z tytułu urządzania gier na automacie poza kasynem gry I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz utrzymaną nią w mocy decyzję organu I instancji; II. zasądza od Dyrektora Izby Celnej na rzecz skarżącej kwotę 917 zł (dziewięćset siedemnaście złotych), tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia 31 marca 2015 r. Naczelnik Urzędu Celnego w [...], na podstawie art. 89 ust. 1 pkt 2 i ust. 2 pkt 2, art. 90, art. 91 ustawy z dnia 19 listopada 2009r. o grach hazardowych (Dz.U. nr 201, poz. 1540 ze zm., dalej jako: u.g.h.), wymierzył [...], dalej zwana Spółką skarżącą z siedzibą w [...] karę pieniężną w wysokości [...] zł z tytułu urządzania gier na automacie [...], oznaczonym numerem [...], poza kasynem gry, tj. w lokalu [...], przy ul. [...] w [...]. W uzasadnieniu podniesiono, że obecność wskazanego wyżej automatu w lokalu stwierdzona została w dniu 12 sierpnia 2013r. podczas wykonywania obowiązków służbowych przez funkcjonariuszy celnych. W celu ustalenia, czy jego eksploatacja w tym miejscu oraz charakterystyka techniczna nie naruszają warunków urządzania gier na automatach określonych przepisami ustawy o grach hazardowych, dokonano precyzyjnych i szczegółowych oględzin przedmiotowego automatu. Przeprowadzono również eksperyment procesowy polegający na doświadczalnym odtworzeniu przebiegu dostępnych na nim gier. Następnie badany automat został zatrzymany i zabezpieczony w charakterze dowodu rzeczowego. Do materiału zgromadzonego w niniejszej sprawie została włączona także opinia biegłego sądowego z dnia 20 października 2014r., który stwierdził, że oferowane na przedmiotowym automacie gry są grami o charakterze losowym, realizowanymi elektronicznie w celach komercyjnych, z możliwością bezpośredniej wypłaty przez automat wygranej pieniężnej. W oferowanych grach jest możliwość prowadzenia kolejnych gier przez wykorzystanie wygranych zdobytych we wcześniejszych grach, co według u.g.h. jest wygraną rzeczową. Biegły wskazał, że gry na przedmiotowym automacie są typowymi grami oferowanymi przez automaty do hazardowych gier losowych. O wyniku gry, tj. o końcowym układzie uzyskanych symboli na bębnach, decyduje algorytm gry (przypadek, los) - grający jedynie uruchamia grę i nie ma żadnego wpływu na końcowy wynik gry. W świetle zgromadzonego materiału dowodowego organ uznał, iż automat do gry będący przedmiotem niniejszego postępowania umożliwia prowadzenie gier, które są grami o charakterze losowym - wynik każdej pojedynczej gry jest zależny od przypadku, a więc zawierają automatycznie elementy losowości, oferującymi jednocześnie zarówno wygrane pieniężne wypłacane bezpośrednio przez samo urządzenie, jak i wygrane rzeczowe w postaci możliwości prowadzenia kolejnych gier "bonusowych" za wygrane punktowe uzyskane w grach poprzednich, spełniając tym samym definicję gier na automatach w rozumieniu art. 2 ust. 3 i 4 u.g.h. Zgodnie zaś z przepisami u.g.h. urządzanie gier na takich automatach, z zastrzeżeniem przepisów przejściowych, możliwe jest jedynie w kasynie gry. Tymczasem w niniejszej sprawie Spółka urządzała gry na ujawnionym w lokalu automacie, poza kasynem gry, bez koncesji oraz bez rejestracji automatu, tj. z pominięciem wymogów, o których mowa w art. 6 ust. 1 i art. 23a ust. 1 u.g.h. Zaznaczono przy tym, że Spółka, na mocy stosownej umowy, dzierżawiła część powierzchni lokalu umożliwiającą zainstalowanie i eksploatację ujawnionego w tym lokalu automatu. Okoliczności te zaś, zdaniem organu I instancji, w pełni zasadnym czynią uznanie Spółki za podmiot urządzający gry na automatach poza kasynem gry i wymierzenie kary pieniężnej, o której mowa w art. 89 ust. 1 pkt 2 u.g.h. Organ I instancji przedstawił także swoje stanowisko na temat zasadności notyfikacji Komisji Europejskiej projektu u.g.h. Powołano się na wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 11 marca 2015r., w sprawie o sygn. akt P 4/14, w którym Trybunał uznał, że art. 14 ust. 1 i art. 89 ust. 1 pkt 2 u.g.h. są zgodne z art. 2 i 7 oraz z art. 20 i 22 w zw. z art. 31 ust. 3 Konstytucji RP. Wskazano, że skoro przepisy te poddane prawnej kontroli w stosownej procedurze konstytucyjnej nie zostały zatem zakwestionowane i derogowane przez Trybunał Konstytucyjny, to w konsekwencji nie ma żadnych podstaw do kwestionowania ich bezwzględnego obowiązywania i stosowania w ramach obowiązującego systemu prawnego. Podsumowując, w świetle przedstawionego stanu faktycznego i prawnego, organ uznał za dowiedzione, że Spółka urządzała we wskazanym lokalu gry na automacie, spełniające definicję gier na automatach w rozumieniu przepisów u.g.h.