Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 15 grudnia 2015 r., sygn. II SA/Ol 850/15

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Piotr Chybicki (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Beata Jezielska Sędzia WSA Alicja Jaszczak - Sikora Protokolant specjalista Jakub Borowski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 grudnia 2015r. sprawy ze skargi C. Sz. na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia "[...]"., Nr "[...]" w przedmiocie kary z tytułu urządzania gier na automacie poza kasynem gry 1/ uchyla zaskarżoną decyzję oraz utrzymaną nią w mocy decyzję organu I instancji; 2/ zasądza od Dyrektora Izby Celnej na rzecz skarżącego C. Sz. kwotę 917 zł (dziewięćset siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia "[...]" Naczelnik Urzędu Celnego w "[...]", na podstawie art. 89 ust. 1 pkt 2 i ust. 2 pkt 2, art. 90, art. 91 ustawy z dnia 19 listopada 2009r. o grach hazardowych (Dz.U. nr 201, poz. 1540 ze zm., dalej jako: u.g.h.), wymierzył C. S. ( dalej jako skarżący ) prowadzącemu działalność pod nazwą "[...]" karę pieniężną w wysokości 12.000 zł z tytułu urządzania gier na automacie Apex Multi MAgic, o nieoznaczonym numerze. W uzasadnieniu podniesiono, że obecność wskazanego wyżej automatu w lokalu stwierdzona została w dniu 13 września 2012r. podczas wykonywania obowiązków służbowych przez funkcjonariuszy celnych. W celu ustalenia cech, charakteru i zasad działania dokonano szczegółowych oględzin przedmiotowego automatu. Podczas kontroli przeprowadzono eksperyment procesowy polegający na doświadczalnym odtworzeniu przebiegu dostępnych na nim gier. Następnie badany automat został zatrzymany i zabezpieczony w charakterze dowodu rzeczowego. Do materiału zgromadzonego w niniejszej sprawie została włączona także opinia biegłego sądowego z dnia 12 paździewrni8ka 2012r., który stwierdził, że gry na automacie podobnym do przedmiotowego są grami realizowanymi na urządzeniach komputerowych, grami komercyjnymi - wymagają wniesienia opłaty za grę, pozwalają na realizowanie wypłat wygranych bezpośrednio wypłacanych przez każdy automat monetami, a ponadto oferowane na przedmiotowym automacie gry mają charakter losowy - wynik każdej pojedynczej gry jest zależny od przypadku, po uruchomieniu gry o jej wyniku decyduje algorytm gry, zawierają element losowości - programy gier są napisane standardowo z wykorzystaniem procedur losowych (pseudolosowych) zaś grający nie ma żadnego wpływu na końcowy wynik pojedynczej gry. W świetle zgromadzonego materiału dowodowego organ uznał, iż automat do gry będący przedmiotem niniejszego postępowania umożliwia prowadzenie gier, zawierających element losowości, a także rozpoczęcie nowej gry za punkty uzyskane tytułem wygranej w poprzedniej grze, spełniając tym samym definicję gier na automatach w rozumieniu art. 2 ust. 3 i 4 u.g.h. Zgodnie zaś z przepisami u.g.h. urządzanie gier na takich automatach, z zastrzeżeniem przepisów przejściowych, możliwe jest jedynie w kasynie gry. Tymczasem w niniejszej sprawie C. S. urządzał gry na ujawnionym w lokalu automacie, bez rejestracji automatu, tj. z pominięciem wymogów, o których mowa w art. 6 ust. 1 i art. 23a ust. 1 u.g.h. Zaznaczono przy tym, że C. S. mocą umowy o wspólnym przedsięwzięciu z dnia 2 marca 2012r. zawartej z "[...]", celem poszerzenia swojej oferty dla klientów w ramach prowadzonej działalności gospodarczej dla zwiększenia jej atrakcyjności oraz osiąganych dochodów, ustalił wespół z w/w Spółką zasady prowadzenia wspólnego przedsięwzięcia oraz osiągania dochodów przy pomocy wspólnej eksploatacji urządzeń go gier rozrywkowych. Przesłuchany w charakterze świadka C. S. zeznał, że partycypował w 40 % w przychodach uzyskiwanych z w/w automatu, po odjęciu ryczałtowej opłaty miesięcznej z tytułu eksploatacji tegoż automatu. Organ I instancji uznał, że C. S. sprawował bezpośrednie władztwo nad lokalem, w którym były urządzane gry na automacie, jak również rzeczywisty nadzór nad rzeczonym automatem. Zatem jego rola nie ograniczała się wyłącznie do udostępnienia lokalu, energii elektrycznej zapewnienia ochrony użytkowanemu w lokalu automatu, gdyż wypłacał również wygrane i w tym celu dysponował kluczem do tegoż automatu. Okoliczności te, zdaniem organu I instancji, w pełni zasadnym czynią uznanie C. S. za podmiot urządzający gry na automatach poza kasynem gry i wymierzenie kary pieniężnej, o której mowa w art. 89 ust. 1 pkt 2 u.g.h. Organ I instancji przedstawił także swoje stanowisko na temat zasadności notyfikacji Komisji Europejskiej projektu u.g.h. poparte bardzo obszernym uzasadnieniem. Ocenił, że regulacje zawarte w przepisach u.g.h. nie mają charakteru przepisów technicznych w rozumieniu art. 1 pkt 11 dyrektywy 98/34/WE ustanawiającej procedurę udzielania informacji w dziedzinie norm i przepisów technicznych oraz zasady dotyczące usług społeczeństwa informacyjnego i jako takie nie podlegały procedurze uprzedniej notyfikacji, o której mowa w art. 8 ust. 1 tej dyrektywy. Dodał, że u.g.h. obowiązuje w sposób legalny i prawnie wiążący, stanowiąc w sensie formalno-walidacyjnym część polskiego porządku prawnego, z którego może być derogowana jedynie w wyniku suwerennej decyzji polskiego ustawodawcy. Stwierdził, że dopóki w ramach normalnej procedury legislacyjnej ustawa ta nie zostanie uchylona, to nie ma najmniejszych powodów do tego, by podważać jej moc obowiązującą bądź twierdzić, że wszystkie lub tylko wybrane jej przepisy, nie mają mocy wiążącej. Podsumowując, w świetle przedstawionego stanu faktycznego i prawnego, organ uznał za dowiedzione, że Spółka urządzała we wskazanym lokalu gry na automacie, spełniające definicję gier na automatach w rozumieniu przepisów u.g.h.