Wyrok WSA w Krakowie z dnia 22 grudnia 2015 r., sygn. III SA/Kr 890/15

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący WSA Maria Zawadzka Sędziowie WSA Bożenna Blitek (spr.) NSA Krystyna Kutzner Protokolant starszy referent Renata Nowak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 grudnia 2015 r. sprawy ze skargi I. N. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 13 października 2014r. nr [ ] w przedmiocie odmowy przyznania prawa do specjalnego zasiłku opiekuńczego uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję organu pierwszej instancji

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] 2014 r. znak: [...] nr dec [...] Burmistrz Miasta odmówił przyznania I. N. specjalnego zasiłku opiekuńczego na okres zasiłkowy 2013/2014 w związku z opieką nad mężem A. N., legitymującym się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności. W uzasadnieniu swojej decyzji organ I instancji podał, że do wniosku z dnia 30 czerwca 2014 r. o ustalenie prawa do specjalnego zasiłku opiekuńczego I. N. dołączyła oświadczenia pod odpowiedzialnością karną, że od około 8 lat nie jest aktywna zawodowo ani zarejestrowana w urzędzie pracy. I. N. oświadczyła również, że sprawuje opiekę nad mężem przez całą dobę: pierze, robi zakupy, dozuje leki, pilnuje wizyt u lekarza. Organ I instancji stwierdził, że I. N. nie przedstawiła dokumentów potwierdzających rezygnację z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w celu sprawowania stałej opieki nad legitymującym się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności mężem, a w związku z tym pismem z dnia 5 sierpnia 2014 r. została wezwana do ich przedłożenia. W dniu 8 sierpnia 2014 r. I. N. dostarczyła oświadczenie złożone pod odpowiedzialnością karną, z którego wynika, że po dacie wyrejestrowania z urzędu pracy, tj. od 1 stycznia 2005 r. do nadal podlegała ubezpieczeniu zdrowotnemu "przy mężu" oraz, że w tym czasie podejmowała zatrudnienie na umowę zlecenie, które były zawierane na czas określony, tj. na miesiąc a potem przedłużane o kolejny miesiąc. I. N. oświadczyła także, że po zakończeniu ostatniej umowy dostała kolejną propozycję pracy, zatrudnienie zakończone zostało w dniu 31 marca 2010 r. a z kolejnej propozycji pracy zrezygnowała z uwagi na stan zdrowia męża. Organ I instancji wskazał, że w dniu 11 sierpnia 2014 r. I. N. dostarczyła: 1) świadectwo pracy z firmy "A" z dnia 31 maja 2002 r., z którego wynika, że była zatrudniona w okresie od 16 grudnia 1995 r. do 31 maja 2002 r. w pełnym wymiarze czasu pracy a stosunek pracy ustał w wyniku wypowiedzenia umowy przez pracodawcę oraz 2) oświadczenie złożone pod odpowiedzialnością karną, z którego wynika, że w okresach, w których pracowała na podstawie umowy zlecenia od 5 maja 2008 r. do 31 marca 2009 r. oraz od 1 grudnia 2009 r. do 31 marca 2010 r. opiekę nad mężem A. N. sprawowała córka D. N. Organ I instancji podniósł również, że z zaświadczenia z Powiatowego Urzędu Pracy z dnia 8 sierpnia 2014 r. wynika, że I. N. w okresie od 10 czerwca 2002 r. do 10 stycznia 2005 r. była zarejestrowana w powyższym urzędzie jako osoba bezrobotna. W związku z powyższym organ I instancji uznał, że I. N. zakończyła aktywność zawodową z dniem 31 maja 2002 r., w okresie od 10 czerwca 2002 r. do 11 stycznia 2005 r., będąc zarejestrowana w Powiatowym Urzędzie Pracy była gotowa podjąć zatrudnienie, natomiast A. N. został uznany za osobę niepełnosprawną w stopniu znacznym od lutego 2003 r. Organ I instancji stwierdził zatem, że specjalny zasiłek opiekuńczy nie przysługuje, gdyż nie została spełniona przesłanka, o której mowa w art. 16a ust. 1 pkt 2 ustawy o świadczeniach rodzinnych, tj. rezygnacja z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w celu sprawowania opieki nad osobą legitymującą się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności.