Wyrok WSA w Szczecinie z dnia 19 listopada 2015 r., sygn. II SA/Sz 571/15

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Marzena Iwankiewicz (spr.), Sędziowie Sędzia NSA Stefan Kłosowski, Sędzia NSA Elżbieta Makowska, Protokolant starszy sekretarz sądowy Anita Jałoszyńska, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 19 listopada 2015 r. sprawy ze skargi R. T. i H. U.-T. na postanowienie Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w S. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postepowania w sprawie samowoli budowlanej I. uchyla zaskarżone postanowienie i poprzedzające je postanowienie Inspektora Nadzoru Budowlanego w Ś. z dnia [...] nr [...] znak [...], II. zasądza od Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w S. na rzecz skarżących R. T. i H. U.-T. solidarnie kwotę [...] ([...]) złotych, tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

R.T. i H.T., reprezentowani przez pełnomocnika będącego radcą prawny, wystąpili ze skargą do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego na postanowienie Z. Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w S. z dnia [...], utrzymujące w mocy postanowienie Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w S. z dnia [...], odmawiające wszczęcia postępowania w przedmiocie stwierdzenia samowoli budowlanej polegającej na budowie "obiektu budowlanego" - skarpy bez wymaganego pozwolenia na budowę, na działce nr [...].

Powyższe postanowienie organu II instancji podjęte zostało w następującym stanie faktycznym i prawnym.

Do Powiatowego Inspektoratu Nadzoru Budowlanego w S. wpłynął wniosek

z dnia 16 listopada 2014 r., skierowany przez R.T. i H.T., właścicieli działki nr [...] w P. o wszczęcie postępowania administracyjnego w przedmiocie stwierdzenia samowoli budowlanej dokonanej, na działce sąsiedniej nr [...], na której rozpoczęto intensywne nawożenie setek ton gruntu, gruzu i śmieci, w celu - jak w wskazali wnioskodawcy - podniesienia poziomu tej posesji. Dojazd do tej nieruchomości odbywa się wąską drogą gminną, zaś nad ciekiem wodnym przez przepust wodny, którego stan na chwilę składania wniosku, jak podali wnioskodawcy, był już katastrofalny. W 2011 r. na skutek intensywnego ponadnormatywnego użytkowania nastąpiło zerwanie przepustu i zalanie części nieruchomości wnioskodawców przyległej do rowu. Stwierdzili, że dewastacja, zanieczyszczenie i skażenie środowiska dotyczy terenu należącego do strefy uzdrowiskowej. Usypanie skarpy, bez jakichkolwiek pozwoleń, zgód, uzgodnień, projektów i zabezpieczeń konstrukcyjnych przed osuwaniem się, bez zachowania należytej odległości od granicy działki wnioskodawców uzasadnia podejrzenie, że przedmiotowa skarpa stanowi samowolę budowlaną, a działanie takie stanowi rażące naruszenie art. 29 ustawy Prawo budowlane. Wskazali, że wybudowana skarpa służy do usypywania, składowania i utylizacji ogromnych hałd trocin powstających w trakcie prowadzonej działalności gospodarczej (tartak), które osuwają się do cieku wodnego, doprowadzając do jego stopniowego zasypywania i naruszają granicę nieruchomości wnioskodawców.