Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 25 listopada 2015 r., sygn. I SA/Gd 1222/15

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Elżbieta Rischka (spr.), Sędziowie Sędzia NSA Małgorzata Gorzeń, Sędzia NSA Sławomir Kozik, Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Dorota Pellowska, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 25 listopada 2015 r. sprawy ze skargi A. W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia 29 maja 2015 r., nr [...] w przedmiocie podatku od spadków i darowizn oddala skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżoną do sądu decyzją Dyrektor Izby Skarbowej , działając na podstawie:

• art. 233 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (jt. Dz.U. z 2015 r. poz. 613),

• art. 1 ust. 1 pkt 2, art. 4a ust. 3, art. 5, art. 6 ust. 1 pkt 4 i ust. 4, art. 7 ust. 1, art. 8 ust. 1 i ust. 3, art. 9 ust. 1 pkt 1, art. 14 ust. 1, ust. 2, ust. 3 pkt 1, art. 15 ust. 1 pkt 1 i ust. 3, art. 17a ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (j.t. Dz.U. z 2015 r. poz. 86 ze zm.) - zwanej dalej u.p.s.d.,

po rozpatrzeniu odwołania Pana A. W. od decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego z dnia 9 stycznia 2015 r., ustalającej zobowiązanie podatkowe w podatku od spadków i darowizn w wysokości 4.624 zł,

- utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji.

Podstawą powyższego rozstrzygnięcia był następujący stan faktyczny:

Pan A. W. w dniu 5 lipca 2011 r. w Urzędzie Skarbowym złożył Deklarację w sprawie podatku od czynności cywilnoprawnych (PCC-3), w której wykazał pożyczkę w wysokości 169.000 zł uzyskaną od Państwa W. i W. K. i uiścił z tego tytułu podatek w wysokości 3.380 zł.

Następnie w dniu. 25 września 2014 r. do organu podatkowego pierwszej instancji wpłynął wyrok Sądu Okręgowego z dnia 25 lutego 2014 r. (sygn. akt [...]). W rozstrzygnięciu tym Sąd ustalił, iż w dniu 1 lipca 2011 r. Pani W. K. dokonała przelewu kwoty 169.000 zł na rachunek bankowy należący do Pana A. W. Tego samego dnia, strony sporządziły pozorną umowę pożyczki, na mocy której małżonkowie Państwo W. i W. K. mieliby pożyczyć zięciowi Panu A. W. środki pieniężne w wysokości 169.000 zł. Z uzasadnienia ww. wyroku wynika, iż w ocenie Sądu wszystkie okoliczności wskazują, iż de facto umowa pożyczki była umową pozorną, a w rzeczywistości strony w dniu 1 lipca 2011 r. zawarły umowę darowizny w formie ustnej. Wolą ww. było bowiem przekazanie przez Państwa K. kwoty 169.000 zł uzyskanej ze sprzedaży spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego nr [...] znajdującego się przy ul. [...] w K. w formie darowizny, jednakże dla celu uniknięcia odprowadzenia od tej czynności podatku, strony zawarły umowę pożyczki. W ocenie Sądu obie strony miały pełną świadomość pozorności treści umowy pożyczki i na taką pozorność się godziły. W ocenie składu orzekającego wobec ustalenia, iż strony zawarły umowę darowizny a umowa pożyczki była jedynie umową pozorną, to czynność ta z mocy prawa jest umową nieważną.