Wyrok WSA w Warszawie z dnia 27 października 2015 r., sygn. VIII SA/Wa 1052/14

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Artur Kot (sprawozdawca), Sędziowie Sędzia WSA Sławomir Fularski, Sędzia WSA Justyna Mazur, Protokolant Specjalista Ilona Obara, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 października 2015 r. sprawy ze skargi M. F. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] lipca 2014 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiące od września 2009 roku do grudnia 2010 roku oddala skargę.

Uzasadnienie

1. Decyzją z [...] lipca 2014 r., Dyrektor Izby Skarbowej w W. (dalej: "Dyrektor IS" lub "organ odwoławczy"), po rozpatrzeniu odwołania M.F. (dalej: "skarżąca"), utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w Z. z [...] grudnia 2013 r. Przedmiotem tych decyzji było określenie skarżącej zobowiązania w podatku od towarów i usług za 4 miesiące 2009 r. (IX - XII) oraz za wszystkie miesiące 2010 r., a także określenie nadwyżki podatku naliczonego nad należnym za sierpień 2009 r. do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy. Jako podstawę prawną decyzji Dyrektor IS powołał między innymi przepisy art. 86 ust. 1 i ust. 2 pkt 1 lit. a) oraz art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a) ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.; dalej: "ustawa o VAT").

2. Stan faktyczny.

2.1. Naczelnik US ustalił, że w kontrolowanym okresie skarżąca prowadziła działalność gospodarczą (Bar u "[...]"), której przedmiotem było między innymi prowadzenie baru, najem pomieszczeń oraz hurtowy obrót odpadami i złomem. Bezpodstawnie odliczała podatek naliczony wynikający z faktur dokumentujących dostawę towarów i usług, które nie odzwierciedlały rzeczywistości, wystawionych przez 3 podmioty, tj.: [...] R.P. ([...] faktury na łączną kwotę netto [...] zł; VAT [...] zł), PPHU "[...]" D. F. ([...] faktur na łączną kwotę netto [...] zł; VAT [...] zł) oraz PUH [...] D.G. ([...] faktur na łączną kwotę netto [...] zł, VAT [...] zł). Naczelnik US ustalił, że wystawcami spornych faktur były podmioty, które faktycznie nie prowadziły w przedmiotowym okresie działalności gospodarczej oraz nie dostarczały skarżącej towarów (złomu). Skarżąca dopuściła się także innych nieprawidłowości,