Wyrok WSA w Warszawie z dnia 28 października 2015 r., sygn. III SA/Wa 2139/15

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Dariusz Kurkiewicz, Sędziowie sędzia WSA Barbara Kołodziejczak-Osetek, sędzia WSA Piotr Przybysz (sprawozdawca), Protokolant referent stażysta Magdalena Gajewska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 28 października 2015 r. sprawy ze skargi "W." sp. z o.o. z siedzibą w W. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] grudnia 2010 r. nr [...] w przedmiocie nadania rygoru natychmiastowej wykonalności decyzji określającej wysokość zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób prawnych za 2003 r. 1) uchyla zaskarżone postanowienie oraz poprzedzające je postanowienie Naczelnika [...] Urzędu Skarbowego W. z dnia [...] października 2010 r. nr [...], 2) zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w W. na rzecz "W." sp. z o.o. z siedzibą w W. kwotę 837 zł (słownie: osiemset trzydzieści siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Naczelnik [...] Urzędu Skarbowego W. w postanowieniu z dnia [...] października 2010 r., wydanym na podstawie art. 239b § 1 pkt 4 i § 2 - § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. 2005 r., nr 8, poz. 60 ze zm., dalej: "O.p."), nadał rygor natychmiastowej wykonalności decyzji własnej z [...] września 2010 r., określającej W. sp. z o.o. z siedzibą w W. (dalej jako "Spółka" lub "Skarżąca") wysokość zobowiązania z tytułu podatku dochodowego od osób prawnych za 2003 r.

Organ pierwszej instancji stwierdził, iż przy stosowaniu art. 239b § 1 pkt 4 i § 2 O.p. istotnym elementem jest okres pozostający na realizację zobowiązania podatkowego po doręczeniu decyzji określającej wysokość zobowiązania podatkowego przed upływem okresu przedawnienia. W przypadku przesłanki określonej w art. 239b § 1 pkt 4 O.p. obawa niewykonania zobowiązania wynika nie ze stanu majątkowego podatnika lub podejmowanych przez niego działań mających na celu udaremnienie ewentualnej egzekucji, ale z obiektywnego faktu upływu czasu, który uniemożliwić może wydanie decyzji ostatecznej (a więc podlegającej wykonaniu) przez organ drugiej instancji przed upływem terminu przedawnienia - co z mocy prawa powodowałoby wygaśnięcie zobowiązania podatkowego (skutkujące niewykonaniem tego zobowiązania). Decydujące znaczenie dla zastosowania rygoru na podstawie tej przesłanki ma więc określenie, jaki czas pozostaje organowi odwoławczemu na wydanie decyzji. W niniejszej sprawie okres do upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego wynikającego z decyzji z dnia [...] września 2010 r. jest krótszy, niż 2 miesiące. W związku z powyższym, biorąc pod uwagę terminy określone art. 227 § 1 i art. 139 § 3 O.p., jest wysoce prawdopodobnym, iż zobowiązanie podatkowe określone w decyzji z dnia [...] września 2010 r. nie zostanie wykonane przed upływem terminu przedawnienia.