Wyrok WSA w Krakowie z dnia 22 października 2015 r., sygn. III SA/Kr 491/15

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący WSA Wojciech Jakimowicz Sędziowie WSA Dorota Dąbek (spr.) WSA Tadeusz Wołek Protokolant Starszy referent Ewelina Kalita po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22 października 2015 r. sprawy ze skargi G. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 3 marca 2015 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania prawa do świadczenia pielęgnacyjnego uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję organu pierwszej instancji.

Uzasadnienie

wyroku WSA w Krakowie z dnia 22 października 2015r.

Decyzją z dnia [...] 2015r. nr [...] Wójt Gminy odmówił G. K. prawa do świadczenia pielęgnacyjnego w związku z opieką nad matką - Z. O. Organ I instancji wskazał, iż Z. O. legitymuje się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności, wydanym przez Powiatowy Zespół ds. Orzekania o Niepełnosprawności z dnia 6 grudnia 2013r. Orzeczenie zostało wydane na stałe, a ustalony znaczny stopnień niepełnosprawności datuje się od 6 grudnia 2013r. Z orzeczenia tego nie wynika natomiast kiedy ta niepełnosprawność powstała. Organ I instancji podniósł, że art. 17 ust. 1b ustawy o świadczeniach rodzinnych, w sposób jednoznaczny wskazuje, że świadczenie pielęgnacyjne przysługuje, jeżeli niepełnosprawność osoby wymagającej opieki powstała: 1) nie później niż do ukończenia 18 roku życia lub 2) w trakcie nauki w szkole lub w szkole wyższej, jednak nie później niż do ukończenia 25. roku życia. Organ I instancji zaznaczył, że co prawda art. 17 ust. 1b ustawy o świadczeniach rodzinnych był przedmiotem oceny Trybunału Konstytucyjnego, który wyrokiem z dnia 21 października 2014r., sygn. akt K 38/13 orzekł o jego niezgodności w zakresie, w jakim różnicuje prawo do świadczenia pielęgnacyjnego osób sprawujących opiekę nad osobą niepełnosprawną po ukończeniu przez nią wieku określonego w tym przepisie ze względu na moment powstania niepełnosprawności z art. 32 ust. 1 Konstytucji. Trybunał Konstytucyjny orzekł jednak ostatecznie o niekonstytucyjności jedynie części normy wynikającej z art. 17 ust. 1b ustawy o świadczeniach rodzinnych, zaś poprawienie stanu prawnego w tym zakresie pozostawił ustawodawcy. Organ I instancji uznał zatem, że na dzień wydania niniejszego orzeczenia G. K. nie spełnia przesłanek określonych w ustawie o świadczeniach rodzinnych do przyznania świadczenia pielęgnacyjnego.