Wyrok WSA w Białymstoku z dnia 1 października 2015 r., sygn. II SA/Bk 524/15

Wszczęcie postępowania o podział majątku dorobkowego nie uzasadnia zawieszenia postępowania o wymeldowanie na podstawie art. 97 § 1 pkt 4 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r., poz. 267 z późn. zm.). Meldunek bowiem ma charakter ewidencyjny, niezależny od tytułu prawnego do lokalu i nieodzwierciedlający uprawnień do lokalu. Potwierdza jedynie stan faktyczny tj. stan zamieszkiwania w określonej miejscowości pod określonym adresem z zamiarem stałego bądź czasowego pobytu.

Teza urzędowa

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia NSA Danuta Tryniszewska-Bytys (spr.), Sędziowie sędzia NSA Grażyna Gryglaszewska, sędzia NSA Anna Sobolewska-Nazarczyk, Protokolant st. sekretarz sądowy Sylwia Tokajuk, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 1 października 2015 r. sprawy ze skargi J. S. na decyzję Wojewody P. z dnia (...) czerwca 2015 r. nr (...) w przedmiocie wymeldowania z miejsca pobytu stałego oddala skargę

Uzasadnienie

II SA/Bk 524/15

UZASADNIENIE

Wnioskiem z dnia [...] grudnia 2014 r. A. R. wystąpiła do Prezydenta Miasta B. o wymeldowanie J. S. z pobytu stałego przy ul. [...] w B. Wskazała, że od momentu wyprowadzenia się, co nastąpiło [...] lipca 2014 r., mieszka on przy ul. [...].

Po przeprowadzeniu postępowania wyjaśniającego, w którym m.in. przesłuchano świadków oraz strony, decyzją z dnia [...] kwietnia 2015 r. znak [...], wydaną z upoważnienia Prezydenta Miasta B. przez upoważnionego pracownika Departamentu Obsługi Mieszkańców Urzędu Miejskiego w B., orzeczono o wymeldowaniu J. S. z pobytu stałego w B. przy ul. [...]. W podstawie prawnej decyzji wskazano art. 35 ustawy z dnia 24 września 2010 r. o ewidencji ludności (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r., poz. 388 z późn. zm.). Jak wskazał organ I instancji, ze zgromadzonego materiału dowodowego wynika, że J. S. nie mieszka w miejscu stałego zameldowania tj. w lokalu nr [...] przy ul. [...] i stan taki trwa od dnia [...] lipca 2014 r. Istniejący między nim a byłą żoną (wnioskodawczynią) konflikt rodzinny (rozwód stron orzeczono w dniu [...] maja 2014 r.) był przyczyną wyprowadzenia się J. S., co nie zmienia faktu, zdaniem organu, że decyzję o opuszczeniu lokalu podjął on samodzielnie. Nie miała na nią wpływu okoliczność wymiany zamków przez wnioskodawczynię, bowiem nastąpiło to dopiero w listopadzie 2014 r. (jak wskazał organ, przyznał to wymeldowywany). Do momentu wszczęcia postępowania o wymeldowanie J. S. nie występował również o wydanie kluczy do mieszkania (nastąpiło to dopiero w trakcie tego postępowania) oraz nie występował z pozwem o ochronę naruszonego posiadania (jak twierdził, z uwagi na trudną sytuację finansową). Zdaniem organu I instancji, powyższe oznacza, że opuszczenie lokalu miało charakter dobrowolny i nie może podważyć tego wniosku ewentualna okoliczność pozostawienia w lokalu rzeczy osobistych. O zameldowaniu powinno bowiem świadczyć zamieszkiwanie z zamiarem stałego pobytu, a w stanie faktycznym sprawy J. S. wyraził jedynie zamiar takiego zamieszkiwania niepoparty stosownymi krokami prawnymi. Za niemające znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy organ I instancji uznał powoływane przez stronę następujące fakty: pozostawanie w toku sprawy o podział majątku wspólnego, kwestie wypowiedzenia umowy kredytu, zawiadomienia o zamiarze wstrzymania dostaw energii elektrycznej. Jak wskazano, podstawę do rejestracji miejsca pobytu J. S. przy ul. [...] będzie mógł stanowić jego faktyczny powrót do tego miejsca.