Postanowienie WSA w Warszawie z dnia 22 września 2015 r., sygn. VII SA/Wa 1099/14

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Ewa Machlejd (spr.), , , na posiedzeniu niejawnym w dniu 22 września 2015 r. po rozpoznaniu wniosku D. W. i M. W. o zmianę postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 18 listopada 2014 r. sygn. akt VII SA/Wa 1099/14 w sprawie ze skargi D. W., M. W., J. W. i M. W. na postanowienie Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] kwietnia 2014 r. znak: [...] w przedmiocie odmowy uzupełnienia postanowienia postanawia: 1. odmówić zmiany postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 18 listopada 2014 r. sygn. akt VII SA/Wa 1099/14 odmawiającego D. W. i M. W. przyznania prawa pomocy w zakresie częściowym dotyczącym zwolnienia od kosztów sądowych; 2. odmówić D. W. i M. W. przyznania prawa pomocy w zakresie częściowym poprzez ustanowienie adwokata.

Uzasadnienie

Prawomocnym postanowieniem z dnia 18 listopada 2014 r. sygn. akt VII SA/Wa 1099/14 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odmówił D. W. i M. W., dalej skarżący, przyznania prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych.

W uzasadnieniu postanowienia z dnia 18 listopada 2014 r. Sąd wskazał, że z nadesłanego przez wnioskodawców formularza wniosku o przyznanie prawa pomocy wynika, że wnioskodawcy wspólnie prowadzą gospodarstwo domowe i utrzymują się z dochodów uzyskiwanych z tytułu emerytur o łącznej wysokości 2781 zł miesięcznie. Wnioskodawcy podali, że są współwłaścicielami działki nr [...] w N. Oświadczyli, iż domu, mieszkania, innych nieruchomości, zasobów pieniężnych oraz przedmiotów wartościowych nie posiadają. Z dodatkowych wyjaśnień wynika, że wnioskodawcy mieszkają w mieszkaniu, które należy do innej osoby fizycznej, w którym nie mają zimnej wody i ogrzewania, nikt z nimi nie mieszka i nie prowadzi gospodarstwa domowego. Toczy się postępowanie o eksmisję i opróżnienie ww. lokalu. Wnioskodawcy oświadczyli, iż w całości jedną emeryturę przeznaczają na prowadzenie spraw sądowych, natomiast druga nie wystarcza na skromne życie (nie wystarcza na minimum socjalne). Wnioskodawcy oświadczyli, że nie stać ich na wykup leków. Wskazali, iż nie otrzymują żadnej pomocy od organizacji społecznych, jak również nie korzystają z pomocy dzieci i rodziny. Nie posiadają rachunków bankowych, deklaracje podatkowe składa za skarżących ZUS. Dodali że dokonują zakupów bielizny osobistej i butów w zależności od potrzeb i są to wydatki 30-50 zł oraz 100-200 zł.