Wyrok WSA w Warszawie z dnia 24 września 2015 r., sygn. III SA/Wa 1128/15

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia WSA Małgorzata Długosz-Szyjko, Sędziowie sędzia WSA Elżbieta Olechniewicz, sędzia WSA Beata Sobocha (sprawozdawca), Protokolant starszy referent Iwona Choińska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 września 2015 r. sprawy ze skargi M. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością PL S.K.A. z siedzibą w W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] lutego 2015 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku od czynności cywilnoprawnych oddala skargę

Uzasadnienie

Zaskarżoną do Sądu decyzją z [...] lutego 2015 r. Dyrektor Izby Skarbowej w W. utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego W. z [...] października 2014 r. w sprawie odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku od czynności cywilnoprawnych w wysokości 352.390,00 zł wraz z oprocentowaniem, pobranego przez płatnika z tytułu zawiązania aktem notarialnym Rep. A Nr [...] w dniu 14 listopada 2013 r. M. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością P. (dalej zwana Skarżącą) i pokrycia jej kapitału zakładowego wkładem niepieniężnym w postaci zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Dyrektor Izby Skarbowej w uzasadnieniu swojej decyzji wskazał, że bezspornym w sprawie jest, że na podstawie aktu notarialnego zawiązana została M. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością P. Kapitał zakładowy w wysokości 70.447.371,00 zł pokryty został wkładem niepieniężnym w postaci zorganizowanej części przedsiębiorstwa N. M. oraz gotówką w kwocie 25.000,00 zł. W związku z tą czynnością, w oparciu o obowiązujące wówczas przepisy ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz.U. z 2005 r. Nr 41, poz. 399 ze zm., dalej u.p.c.c.), notariusz jako płatnik pobrał podatek od czynności cywilnoprawnych w kwocie 352.390,00 zł.

Wnioskując o stwierdzenie nadpłaty, Skarżąca powołała art. 7 ust. 1 i 2 w związku z art. 5 ust. 1 lit. a) Dyrektywy Rady 2008/7/WE z dnia 12 lutego 2008 r. dotyczącej podatków pośrednich od gromadzenia kapitału (Dz.U. UE z 2008 r. L 46, poz. 11 ze zm. dalej również Dyrektywa kapitałowa) i stwierdziła, że przepisy u.p.c.c., na podstawie których notariusz pobrał podatek, były niezgodne z przepisami tejże Dyrektywy. Z dniem przystąpienia do Unii Europejskiej Polska obowiązana bowiem była zwolnić od podatku kapitałowego (podatku od czynności cywilnoprawnych) czynność podwyższenia kapitału pokrytego wkładem w postaci przedsiębiorstwa.