Wyrok WSA w Warszawie z dnia 16 września 2015 r., sygn. III SA/Wa 1553/15

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Jarosław Trelka, Sędziowie sędzia WSA Dariusz Kurkiewicz, sędzia WSA Piotr Przybysz (sprawozdawca), Protokolant starszy referent Iwona Choińska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 września 2015 r. sprawy ze skargi C. sp. z o.o. z siedzibą w W. w likwidacji na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] grudnia 2013 r. nr [...] w przedmiocie określenia kwoty różnicy podatku do zwrotu na rachunek bankowy w podatku od towarów i usług za styczeń 2012 r. 1) uchyla zaskarżoną decyzję, 2) zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w W. na rzecz C. sp. z o.o. z siedzibą w W. w likwidacji kwotę 297 zł (słownie: dwieście dziewięćdziesiąt siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Jak wynika z akt administracyjnych, Naczelnik [...] Urzędu Skarbowego w W. przeprowadził kontrolę podatkową wobec C. Sp. z o.o. z siedzibą w W. (dalej jako "Skarżąca", "Spółka" lub "Strona"), w zakresie prawidłowości obliczania i wpłacania podatku od towarów i usług za miesiąc styczeń 2012 r. Następnie postanowieniem z dnia [...] września 2012 r., Naczelnik [...] Urzędu Skarbowego w W. wszczął z urzędu postępowanie podatkowe w zakresie podatku od towarów i usług za ww. okres.

Po przeprowadzeniu postępowania podatkowego decyzją z dnia [...] grudnia 2012 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego określił kwotę różnicy podatku, o której mowa w art. 87 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jednolity Dz. U. z 2011 r. Nr 177 poz. 1054 ze zm., dalej "ustawa o VAT"), do zwrotu na rachunek bankowy wskazany przez podatnika za miesiąc styczeń 2012 r. w wysokości 513.665 zł.

Organ ustalił, iż Spółka w rozliczeniu za styczeń 2012 r. zaniżyła kwotę podatku należnego od dostawy towarów i usług opodatkowanych stawką podatku w wysokości 23% o kwotę 961,25 zł oraz w związku z tym zawyżyła kwotę podatku należnego od dostawy towarów i usług opodatkowanych stawką podatku w wysokości 8% o kwotę 380,79 zł z tytułu nieprawidłowego zastosowania 8% stawki podatku VAT na fakturach obciążających najemców kosztami zużycia wody. Z materiału dowodowego zebranego przez organ podatkowy I instancji wynika, że w kontrolowanym okresie Spółka wystawiła 20 faktur, na podstawie których obciążyła najemców kosztami zużycia wody, opodatkowując je 8% stawką podatku od towarów i usług. Przedstawiając szczegółowe zestawienie 20 faktur wraz ze wskazaniem najemców obciążonych kosztami zużycia wody organ podatkowy wskazał, że zgodnie z umowami zawieranymi przez Spółkę najemca jest zobowiązany do uiszczenia opłat należnych z tytułu korzystania z mediów w lokalu, bądź bezpośrednio właściwym dostawcom tych mediów bądź też wynajmującemu. Najemca zobowiązany był do ponoszenia kosztów zużycia wody, dostawy energii elektrycznej, kosztów związanych z używaniem telefonu, odprowadzaniem ścieków oraz innych, według wskazań liczników, właściwych zestawień oraz bilingów. Zgodnie z umowami zawartymi przez Stronę, jeżeli wynajmujący zmuszony będzie uiścić za najemcę jakiekolwiek koszty lub opłaty bądź też zapewnić dostawę niektórych lub wszystkich mediów, najemca zobowiązuje się niezwłocznie zwrócić wynajmującemu wszelkie poniesione przez niego koszty na podstawie wystawionej przez wynajmującego faktury VAT. Zdaniem organu, skoro umowy dotyczące dostawy mediów były zawierane bezpośrednio przez Spółkę z dostawcą, to pozostawały w bezpośrednim związku ze świadczeniem usługi najmu, stanowiąc część usługi zasadniczej, jaką jest najem. Organ wywodził, iż Strona świadczyła kompleksową usługę, na którą składa się kilka świadczeń nierozerwalnie ze sobą połączonych. Usługi dostarczania mediów mają w stosunku do usługi najmu charakter uboczny, bez których sama usługa najmu nie mogłaby być świadczona. W przypadku świadczenia polegającego na usłudze najmu oraz usłudze dostarczania wody występuje jedno świadczenie - usługa najmu, do podstawy której należy wliczyć również koszty usług pomocniczych i zastosować jednolitą stawkę podatku, właściwą dla usługi zasadniczej. Zdaniem organu, usługa dostarczania mediów jest usługą pomocniczą w stosunku do usługi zasadniczej, jaką jest wynajem nieruchomości. Bez usługi najmu, w ocenie organu podatkowego I instancji, usługa dostarczania wody straciłaby sens, służy ona bowiem skorzystaniu w pełni z usługi wynajmu lokalu. W konsekwencji koszty mediów, którymi obciążony jest korzystający powinny być elementem podstawy opodatkowania czynszu najmu.