Wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 16 września 2015 r., sygn. II SA/Rz 410/15

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący WSA Krystyna Józefczyk Sędziowie WSA Ewa Partyka /spr./ NSA Stanisław Śliwa Protokolant starszy sekretarz sądowy Anna Mazurek - Ferenc po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 września 2015 r. sprawy ze skargi K. Z. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] lutego 2015 r. nr [...] w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego uchyla zaskarżoną decyzję i decyzję Burmistrza [...] z dnia [...] lutego 2015 r. nr [...].

Uzasadnienie

Podaniem z dnia 3 lutego 2015 r. KZ zwrócił się do Burmistrza Gminy [.] o przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego w związku z opieką sprawowaną nad niepełnosprawną w stopniu znacznym matką JZ.

Decyzją z dnia [.] lutego 2015 r. nr [.], Burmistrz [.] odmówił wnioskodawcy przyznania żądanego świadczenia. Uznał bowiem, że strona nie spełniała jednego z kryteriów określonych w art. 17 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (tekst jedn. Dz. U. z 2006 r. Nr 139, poz. 992 z późn. zm.) dalej: "U.ś.r.". Mianowicie, nie jest możliwe na podstawie orzeczenia o niepełnosprawności matki ustalenie, od kiedy datuje się jej niepełnosprawność.

W odwołaniu od powyższej decyzji wnioskodawca powołał się na wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 21 października 2014 r. sygn. K.38/13, którym uznano przepis art. 17 ust. 1b ustawy o świadczeniach rodzinnych w zakresie, w jakim różnicuje prawo do świadczenia pielęgnacyjnego osób sprawujących opiekę nad osobą niepełnosprawną po ukończeniu przez nią wieku określonego w tym przepisie ze względu na moment powstania niepełnosprawności za niezgodny z art. 32 ust. 1 Konstytucji i wniósł o pozytywne dla niego załatwienie sprawy.