Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 3 września 2015 r., sygn. I SA/Po 410/15

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Dominik Mączyński Sędziowie Sędzia WSA Katarzyna Nikodem (spr.) Sędzia WSA Karol Pawlicki Protokolant: st. sekr. sąd. Joanna Świdłowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 3 września 2015 r. sprawy ze skargi [...]sp. z o.o. w [...] na interpretację indywidualną Ministra Finansów działającego przez organ upoważniony Dyrektora Izby Skarbowej w [...] z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług I. uchyla zaskarżoną interpretację; II. zasądza od Ministra Finansów działającego przez organ upoważniony Dyrektora Izby Skarbowej w [...] na rzecz skarżącej spółki kwotę [...],- zł ([...]złotych [...]) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

W dniu [...] maja 2014 r. A Sp. z o.o. z siedzibą w [...] złożyła wniosek do Ministra Finansów, działającego przez organ upoważniony - Dyrektora Izby Skarbowej w [...], o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z użytkowaniem przez Spółkę samochodów osobowych.

Przedstawiając zdarzenie przyszłe Spółka wskazała, że jest czynnym podatnikiem VAT, prowadzącym działalność gospodarczą, której podstawowym przedmiotem jest m.in. sprzedaż sadzeniaków odmian ziemniaka stworzonych przez spółkę B (spółka matka z siedzibą w[...]), na polskim rynku.

W związku z przedmiotem działalności spółki i koniecznością stałego przemieszczania się przez pracowników skarżącej na pola upraw sadzeniaka, tak by móc kontrolować stan upraw i realizować ochronę prawną ziemniaków stworzonych przez B oraz realizować uzgodnienia z klientami, spotykać się ze współpracującymi ze skarżącą hodowcami, podpisywać i realizować umowy licencyjne, czy też by móc pobierać próbki ziemniaków do badań laboratoryjnych, spółka korzysta z pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 2 pkt 34 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. nr 177, poz. 1054 ze zm. zwanej dalej ustawą o VAT). Wskazano przy tym, że pojazdy samochodowe wykorzystywane przez pracowników skarżącej to dwa samochody osobowe, posiadające homologację ciężarową, których masa całkowita nie przekracza 3,5 tony, a których ładowność jest większa niż 500 kg i które posiadają więcej niż 3 miejsca siedzące. Kolejne dwa samochody użytkowane przez pracowników spółki to samochody osobowe, nie posiadające homologacji ciężarowej. Ostatnim, piątym pojazdem samochodowym, jest samochód ciężarowy (z odpowiednią homologacją ciężarową), który posiada kabinę kierowcy z jednym rzędem siedzeń i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu. Potwierdzeniem dla spełnienia powyższych wymagań jest dodatkowe badanie techniczne przeprowadzone przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzone zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz adnotacja w dowodzie rejestracyjnym potwierdzająca spełnienie powyższych wymagań. Skarżąca zaznaczyła również, że w przyszłości nie wyklucza zakupu innych samochodów, które posiadają jedną/kilka powyższych cech. Zaznaczono przy tym, że wszystkie wyżej wymienione pojazdy samochodowe użytkowane są przez skarżącą na podstawie zawartych przez nią umów leasingu operacyjnego.