Postanowienie WSA w Olsztynie z dnia 25 września 2015 r., sygn. II SA/Ol 897/15

Wstrzymanie wykonania aktu

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Katarzyna Matczak po rozpoznaniu w dniu 25 września 2015 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku Spółki A o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi Spółki A na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia [...] nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej z tytułu urządzania gier na automacie poza kasynem gry postanawia odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.

Uzasadnienie

Spółka A, reprezentowana przez radcę prawnego D.S. w skardze wniesionej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia [...], nr [...], utrzymującą w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Celnego z dnia [...] w sprawie wymierzenia kary pieniężnej w wysokości 12.000 zł z tytułu urządzania gier na automatach, poza kasynem gry, tj. w lokalu A w O., zawarła m.in. wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji na podstawie art. 61 § 3 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. W uzasadnieniu tegoż wniosku wskazano, że nie budzi wątpliwości okoliczność, iż decyzja o wymierzeniu kary pieniężnej jest decyzją podlegającą wykonaniu. W sprawie tej nie zachodzą przesłanki negatywne do rozpoznania wniosku, gdyż skarżona decyzja jest decyzją ostateczną i w związku z tym wykonalną, a nie istnieje jakikolwiek przepis prawa powszechnie obowiązującego wyłączający wstrzymanie wykonania przedmiotowej decyzji. Wobec fakultatywnego charakteru instytucji wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji strona uzasadniła swój wniosek okolicznościami wskazanymi w treści skargi, w szczególności wskazując na brak jednolitego stanowiska w łonie Służby Celnej co do charakteru gier na urządzeniu oraz różną praktykę organu I instancji w zakresie uzależnienia wydania decyzji od rozstrzygnięcia zagadnienia wstępnego. Przytoczono liczne orzeczenia sądów administracyjnych, w których orzeczono o zasadności skargi i uchyleniu zaskarżonej decyzji Dyrektora Izby Celnej oraz poprzedzającej jej decyzji Naczelnika Urzędu Celnego. Ponadto wskazano, że wykonanie zaskarżonej decyzji spowoduje niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub trudnych do odwrócenia skutków. Podano, że na dzień 13 kwietnia 2015r. Spółka zapłaciła kary pieniężne w łącznej wysokości 5.079.683,76 zł. Zaznaczono, że obecnie toczy się szereg postępowań w przedmiocie wymierzenia kary pieniężnej. W związku z niebagatelną kwotą już uiszczoną przez Spółkę jest ona zmuszona podtrzymać wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji, gdyż grozi jej utrata płynności finansowej, a w konsekwencji upadłość, której nie da się już odwrócić nawet w przypadku wygrania sporu i zwrotu wyegzekwowanych uprzednio środków. Podniesiono, że Spółka nie tylko ponosi duże straty finansowe, nie osiągając planowanych zysków wskutek zatrzymania urządzeń do gier przez urzędy celne, ale także uiszczenie kar pieniężnych na obecnym etapie, kiedy dokonanie czynu z art. 107 Kodeksu karnego skarbowego nie jest udowodnione żadnym prawomocnym orzeczeniem dodatkowo pogorszy sytuację Spółki. W związku z tym wskazano, że Spółka zasługuje na ochronę tymczasową do czasu rozstrzygnięcia niniejszej sprawy przez sąd. Podniesiono także, że szkoda, o jakiej mowa w art. 61 § 3 p.p.s.a., to nie tylko szkoda grożąca skarżącemu, ale także Skarbowi Państwa w związku z wypłatą pobranych kar w razie przegrania sporu w sądzie. Powołano się na orzeczenia innych sądów administracyjnych odnośnie wniosku o wstrzymanie zaskarżonych decyzji.