Wyrok WSA w Białymstoku z dnia 24 września 2015 r., sygn. II SA/Bk 509/15

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia NSA Grażyna Gryglaszewska, Sędziowie sędzia WSA Marek Leszczyński (spr.),, sędzia WSA Małgorzata Roleder, Protokolant st. sekretarz sądowy Marta Anna Lawda, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 24 września 2015 r. sprawy ze skargi P. P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. z dnia [...] maja 2015 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania jednorazowej zapomogi z tytułu urodzenia się dziecka uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą jej wydanie decyzję Prezydenta Miasta B. z dnia [...] kwietnia 2015 r. nr [...]

Uzasadnienie

U podstaw zaskarżonego rozstrzygnięcia legły następujące ustalenia faktyczne i prawne:

Prezydent B., po ponownym rozpoznaniu sprawy, decyzją z dnia [...] kwietnia 2015 r., nr [...], na podstawie art. 15b ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz.U. z 2006 r. Nr 139, poz. 992 ze zm.), odmówił przyznania P. P. (powoływany dalej jako Skarżący) jednorazowej zapomogi z tytułu urodzenia się dziecka. Organ wskazał, że zapomoga przysługuje, jeżeli kobieta pozostawała pod opieką medyczną nie później niż od 10 tygodnia ciąży do porodu. Z przedstawionego zaś zaświadczenia lekarskiego z dnia [...] listopada 2014 r. wynika, że A. P. (żona Skarżącego) pozostawała pod opieką medyczną od 11 tygodnia ciąży, tym samym nie zostały spełnione przesłanki przyznania świadczenia. Dodatkowo organ stwierdził, że fakt wykonania badania Beta HCG oraz zgłoszenia się do rejestracji w poradni ginekologicznej w celu umówienia się na wizytę lekarską nie jest tożsamy z pozostawaniem pod opieką medyczną, tym bardziej, że lekarz prowadzący ciążę żony Skarżącego nie uwzględnił powyższych faktów, ustalając termin objęcia opieką medyczną do porodu.

Odwołanie od powyższej decyzji złożył P. P. wnosząc o zmianę zaskarżonej decyzji i przyznanie jednorazowej zapomogi z tytułu urodzenia dziecka. W ocenie autora odwołania, organ I instancji źle wyliczył czas oczekiwania na wizytę lekarską z dostarczonych przez niego zaświadczeń, stwierdzając że czas oczekiwania na wizytę wynosi 2 tygodnie, podczas gdy rzeczywisty czas oczekiwania wynosił ponad dwa miesiące. Skarżący zwrócił się jednocześnie o uznanie daty wykonania przez żonę badania krwi w Niepublicznym Zakładzie Opieki Zdrowotnej "L." (z którego wynikał fakt bycia w 6 lub 7 tygodniu ciąży) za formę opieki medycznej uznaną przez ustawodawcę za prawidłową. Wnoszący odwołanie wyjaśnił dodatkowo, że ustalenie terminu wizyty u lekarza nastąpiło telefonicznie, a lekarz ginekolog o badaniu krwi dowiedział się dopiero na wizycie.