Wyrok WSA w Białymstoku z dnia 30 września 2015 r., sygn. I SA/Bk 362/15

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Jacek Pruszyński (spr.), sędzia SO del. do WSA Małgorzata Anna Dziemianowicz, sędzia WSA Andrzej Melezini, Protokolant st. sekretarz sądowy Beata Świętochowska, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 23 września 2015 r. sprawy ze skargi W. K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w B. z dnia (...) lutego 2015 r. nr (...) w przedmiocie rozliczenia podatku od towarów i usług za wrzesień i grudzień 2009 r. oddala skargę,-

Uzasadnienie

Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w B. decyzją z dnia [...] grudnia 2014r. Nr [...], określił Panu W. B. K. (dalej powoływany także jako: "Skarżący") za wrzesień 2009 r. nadwyżkę podatku należnego nad naliczonym podlegającego wpłacie do urzędu skarbowego w kwocie [...] zł w miejsce deklarowanej w kwocie [...] zł i za grudzień 2009 r. nadwyżkę podatku należnego nad naliczonym podlegającą wpłacie do urzędu skarbowego w kwocie [...] w miejsce deklarowanej nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy w kwocie [...] zł.

Przeprowadzone przez organ I instancji postępowanie dowiodło, że Podatnik, jako podmiot refakturujący nie ujął w rejestrach sprzedaży i nie wykazał

w deklaracjach VAT-7 obrotu i podatku należnego z tytułu usług dotyczących wykonania dokumentacji budowlanej, przez co zaniżył należny podatek VAT

za wrzesień 2009 r. o kwotę [...] zł i za grudzień 2009 r. o kwotę [...] zł.

W odwołaniu od powyższej decyzji, Skarżący zarzucił naruszenie przepisów materialnego prawa podatkowego, tj. art. 5 ust. 1 pkt 1, art. 15 ust. 1, art. 19 ust. 1, ust. 4, ust. 5, art. 30 ust. 3, art. 99 ust. 1 i ust. 12, art. 103 ust. 3 ustawy z dnia

11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm., dalej powoływana jako "u.p.t.u.") oraz przepisów ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm., dalej powoływana jako "o.p."), tj. art. 120, art. 121 § 1, art. 122, art. 187, art. 210 § 1, pkt 6 i § 4 w zw. z art. 31 ust. 1 i ust. 2 ustawy z 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej (Dz. U. z 2011 r., Nr 41, poz. 214 ze zm.). Skarżący wskazał, że prowadząc A. zawarł porozumienie z D. Sp. z o.o., zgodnie z którym Spółka zobowiązała się do zwrotu Skarżącemu wszelkich udokumentowanych kosztów związanych z przygotowaniem dokumentacji budowlanej dotyczącej nieruchomości przy ul. [...]. Jednakże, w porozumieniu zastrzeżono, że zwrot nastąpi na podstawie faktury oraz protokołu rzeczowo - kosztowego. Zatem strony określiły, że jedną z podstaw do uznania usług za wykonane jest przedstawienie protokołu rzeczowo-kosztowego przez A. Protokół taki nie został w 2009 r. przedstawiony Spółce D.....". W związku z powyższym, w opinii pełnomocnika Skarżącego uznanie, że we wrześniu 2009 r. oraz grudniu 2009 r. na Skarżącym ciążył obowiązek podatkowy z tytułu zakupionej dokumentacji projektowej stanowi naruszenie zarówno wskazanych w odwołaniu przepisów ustawy o VAT, jak i przepisów o.p.