Wyrok WSA w Warszawie z dnia 31 sierpnia 2015 r., sygn. III SA/Wa 3230/14

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia WSA Aneta Trochim-Tuchorska, Sędziowie sędzia WSA Maciej Kurasz (sprawozdawca), sędzia WSA Jolanta Sokołowska, Protokolant starszy referent Iwona Choińska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 31 sierpnia 2015 r. sprawy ze skargi D. sp. z o.o. z siedzibą w W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] lipca 2014 r. nr [...] w przedmiocie uchylenia w całości decyzji określającej w podatku od towarów i usług wysokość nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia za grudzień 2006 r. i przekazania sprawy do ponownego rozpatrzenia 1) uchyla zaskarżoną decyzję, 2) zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w W. na rzecz D. sp. z o.o. z siedzibą w W. kwotę 3110 zł (słownie: trzy tysiące sto dziesięć złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

1. Z przedłożonych Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie akt sprawy wynikało, że Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w K. decyzją z dnia [...] sierpnia 2012 r., określił "D." Sp. z o. o., NIP [...], dawniej "S.", (dalej jako "Strona", "Spółka" lub "Skarżąca") nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym w podatku od towarów i usług do przeniesienia na następny miesiąc za grudzień 2006 r. w wysokości 17.545 zł. Organ zakwestionował prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur VAT dotyczących kampanii reklamowej S. - Zima 2006 wystawionych przez P., D. M., ul. [...], M., NIP [...]. Tym samym uznał, że Strona nie uregulowała płatności z tym kontrahentem na kwotę 670.737,63 zł. Jednocześnie nie stwierdzono również umowy na świadczenie usług reklamy, o których mowa w spornych fakturach VAT. Organ zwrócił ponadto uwagę, że w toku postępowania Spółka wyjaśniła, że usługi wykazane w fakturach VAT realizowała B. S.A., dlatego też zwrócono się do spółek kolejowych, tj. do P. S.A., P.S.A. i P. Sp. z o.o. o podanie informacji na temat świadczonych usług reklamy na rzecz Strony. P. S.A. pismem z dnia 1 lipca 2009 r., poinformowała, że pismo organu pierwszej instancji skierowano do P. Oddział Gospodarowania Nieruchomościami w K, który zarządza lokalnymi budynkami dworcowymi. P. Oddział Gospodarowania Nieruchomościami w K. w piśmie z dnia 10 lipca 2009 r., poinformował, że nie realizowano żadnych umów i nie wystawiano faktur w zakresie usług reklamy i promocji Spółki. P. S.A. w piśmie z dnia 3 lipca 2009 r., poinformowało, że nie świadczyło usług reklamowych dla Skarżącej, natomiast P. Sp. z o.o. w piśmie z dnia 15 lipca 2009 r., poinformowała, że przeprowadzono akcję promocyjną dla Strony na zlecenie B. S.A., W., ul. [...], w ramach umowy z dnia 21 marca 2003 r. W ramach realizacji kampanii reklamowej, została przeprowadzona akcja promocyjna w dniach 28 listopada 2005 r. - 28 stycznia 2006 r. i dotyczyła ekspozycji plakatów reklamowych, jak również obsługi ekspozycji w zakresie naklejania i zdejmowania plakatów oraz monitoringu jakości ekspozycji. Akcję przeprowadzono w dwóch pociągach i za wykonaną usługę P. wystawiła dla B. fakturę VAT z dnia [...] stycznia 2006 r. o wartości netto 4.080 zł, VAT 897,60 zł. W związku z powyższym stwierdzono, że usługi reklamy dla Strony były faktycznie wykonane do dnia 28 stycznia 2006 r. przez B. S.A. Ponadto w toku postępowania kontrolnego przeprowadzonego przez Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w B. u D. M. wyjaśniono, że usługi reklamy udokumentowane spornymi fakturami VAT nabyto od P. Sp. z o.o. i G. Sp. z o.o. Organ zaznaczył, że z zeznań D. M. wynika, że nic mu nie wiadomo o transakcjach jego firmy za okres od 2005 do 2008 r., a podpisy na dokumentach wystawionych w tym okresie nie były przez niego składane, gdyż za wynagrodzeniem udostępnił on firmę A. G., który decydował jakie faktury zakupu i sprzedaży przechodzą przez firmę D. M., miał dostęp do rachunku bankowego, dysponował jej pieczątkami. Z kolei A. G. zeznał, że w 2006 r. zgłosiła się do niego osoba z zamówieniem faktury dla znajomego na kampanie reklamowe i roboty budowlane. Ponadto A. G. wyjaśnił, że okazane faktury VAT wystawione przez D. M. na rzecz Strony dotyczące kampanii reklamowej w 2006 r. zostały wystawione przez D. P. na zlecenie, jednak ani on, ani D. P. nie wykonywali wskazanych na nich usług. Prowadzone postępowanie kontrolne wobec D. M. zakończono wydaniem decyzji dotyczącej podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące 2006 r. na podstawie art. 108 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535, ze zm., dalej zwana "ustawą o VAT"). Ponadto organ zwrócił uwagę, że w toku postępowania kontrolnego w P. Sp. z o.o., będącego podwykonawcą D. M. w zakresie świadczonych na rzecz Spółki usług reklamy, wyjaśniono, że podmiot ten był zarejestrowany w KRS na M.K., który pełnił rolę "słupa" i którego działalność ograniczała się jedynie do odbierania korespondencji adresowanej do firmy i telefonów, wpłaty i wypłaty gotówki z banku na polecenie A. G. M. K. nie zawierał żadnych umów kupna - sprzedaży, nie wykonywał żadnych usług, nie wystawiał i nie podpisywał żadnych faktur VAT. Natomiast P. Sp. z o.o. nie zatrudniała pracowników, nie posiadała środków, sprzętu, narzędzi, urządzeń, bazy magazynowej i materiałów do wykonywania jakichkolwiek transakcji. Na rachunkach bankowych nie stwierdzono operacji związanych z jakimikolwiek zakupami, które potwierdzałyby możliwość wykonania przedmiotowych usług. Z kolei odnośnie G. Sp. z o.o., kolejnego podwykonawcy D. M. przy wykonaniu kampanii reklamowej na rzecz Strony, A. G.wyjaśnił w toku prowadzonego postępowania karnego, że A.W., właściciel ww. spółki wiedział, że drukowane są z jego firmy faktury VAT i dostawał z tego tytułu wynagrodzenie. Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w K. uznał, że materiał postępowania kontrolnego wobec D. M., kserokopia decyzji wymiarowej wydanej dla P. Sp. z o.o., jak również zeznania złożone w postępowaniu karnym prowadzonym przez Prokuraturę Okręgową w B. potwierdzają, że faktury wystawione przez D. M. na rzecz Strony dokumentują fikcyjne transakcje, niemające miejsca w rzeczywistości. Według organu Skarżąca w toku prowadzonego postępowania nie przedstawiła żadnych wiarygodnych dowodów potwierdzających nabycie usług reklamowych, gdyż wskazani przez nią świadkowie - A. P., P. A., A. O., M. R. czy M. L. - nie podali żadnych istotnych informacji, potwierdzających wykonanie usług reklamowych przez wystawcę spornych faktur VAT. W konsekwencji organ doszedł do przekonania, że zgodnie z art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a) ustawy o VAT, przedmiotowe faktury VAT nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony z nich wynikający.