Postanowienie WSA w Olsztynie z dnia 3 sierpnia 2015 r., sygn. II SA/Ol 553/15

Wstrzymanie wykonania aktu

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Hanna Raszkowska po rozpoznaniu w dniu 3 sierpnia 2015 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku A. Sp. z o.o. o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi A. Sp. z o.o. na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia "[...]" r. nr "[...]" w przedmiocie kary z tytułu urządzania gier na automacie poza kasynem gry postanawia odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.

Uzasadnienie

A. Sp. z o.o. w skardze wniesionej na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia 17 kwietnia 2015 r., w sprawie wymierzenia kary pieniężnej z tytułu urządzania gier poza kasynem, zawarła m.in. wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji.

W uzasadnieniu wniosku wskazano, że w sprawie nie zachodzą negatywne przesłanki do rozpoznania wniosku, gdyż skarżona decyzja jest decyzją ostateczną i nie istnieje przepis prawa wyłączający wstrzymanie jej wykonania. Spółka uzasadniając wniosek wskazała na okoliczności podniesione w treści skargi, w szczególności brak jednolitego stanowiska w organach Służby Celnej co do charakteru gier na urządzeniu, różną praktykę organu pierwszej instancji w zakresie uzależnienia wydania decyzji od rozstrzygnięcia zagadnienia wstępnego. Przytoczyła ponadto orzeczenia sądów administracyjnych, w których orzeczono o zasadności skarg i uchyleniu skarżonych decyzji Dyrektora Izby Celnej oraz poprzedzającej ją decyzji Naczelnika Urzędu Celnego. Ponadto skarżąca podniosła, że wykonanie zaskarżonej decyzji spowoduje niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub trudnych do odwrócenia skutków. Wskazała, że na dzień 13 kwietnia 2015 r. zapłaciła kary pieniężne za urządzanie gier poza kasynem gry w łącznej wysokości "[...]" zł. Dodatkowo podano, że wobec Spółki toczy się szereg postępowań w przedmiocie wymierzenia kary pieniężnej za urządzanie gier poza kasynem. Stwierdziła, że odmowa wstrzymania wykonania decyzji będzie groziła utratą płynności finansowej, co może skutkować groźbą ogłoszenia upadłości Spółki. Wskazała, że prowadzona działalność nie generuje spodziewanych zysków, lecz straty, a uiszczenie przedmiotowej kary, w sytuacji gdy popełnienie czynu z art. 107 kks nie zostało udowodnione, dodatkowo pogorszy sytuację Spółki. Zauważyła, że należy uwzględnić także szkody grożące Skarbowi Państwa, w przypadku gdy konieczny będzie zwrot skarżącej uiszczonych kar w związku z korzystnym dla niej rozstrzygnięciem sprawy przed Trybunałem Konstytucyjnym. Spółka zaznaczyła, że sądy administracyjne wstrzymały wykonanie kilkudziesięciu zaskarżonych w tożsamych sprawach decyzji.