Wyrok WSA w Lublinie z dnia 27 sierpnia 2015 r., sygn. III SA/Lu 342/15

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Jerzy Marcinowski, Sędziowie WSA Jacek Czaja,, WSA Grzegorz Wałejko (sprawozdawca), Protokolant Asystent sędziego Radosław Kot, po rozpoznaniu w Wydziale III na rozprawie w dniu 27 sierpnia 2015 r. sprawy ze skargi G. G. Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w W. na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia [...] stycznia 2014 r. nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji ostatecznej oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] grudnia 2006 r. Nr [...] Dyrektor Izby Skarbowej w [...] udzielił [...] Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w [...] (dalej także jako Spółka) zezwolenia na prowadzenie działalności w zakresie gier na automatach o niskich wygranych na terenie województwa [...].

W piśmie z dnia 19 stycznia 2013 r. Spółka wystąpiła z wnioskiem o zmianę powyższego zezwolenia w części dotyczącej lokalizacji niektórych punktów gier.

Po przeprowadzeniu postępowania wyjaśniającego, decyzją z dnia [...] kwietnia 2010 r. Dyrektor Izby Celnej w [...] odmówił uchylenia ostatecznej decyzji z dnia [...] grudnia 2006 r.

Od powyższej decyzji Spółka nie złożyła odwołania, wobec powyższego decyzja z dniem [...] kwietnia 2010 r. stała się ostateczna.

Następnie, pismem z dnia 29 października 2012 r. Spółka wniosła o wznowienie postępowania, zakończonego decyzją z dnia [...] kwietnia 2010 r., powołując się na wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 19 lipca 2012 r. w sprawach połączonych C-213/11, C-214/11 i C-217/11.

Decyzją z dnia [...] września 2013 r. Dyrektor Izby Celnej w [...] odmówił uchylenia ostatecznej decyzji z dnia [...] grudnia 2006 r.

Po rozpatrzeniu odwołania Spółki, zaskarżoną decyzją z dnia [...] stycznia 2014 r. Dyrektor Izby Celnej w [...] utrzymał w mocy swoją decyzję z dnia [...] września 2013 r.

Jako podstawę prawną odmowy uchylenia decyzji ostatecznej, Dyrektor Izby Celnej wskazał przepis art. 135 ust. 2 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych (tekst jednolity Dz. U. z 2015 r. poz. 612 z późn. zm.), dalej: ustawa o grach hazardowych, według którego (w powiązaniu z art. 135 ust. 1 ustawy o grach hazardowych) w wyniku zmiany zezwolenia, o którym mowa w art. 129 ust. 1 ustawy o grach hazardowych, to jest zezwolenia udzielonego przed dniem wejścia w życie ustawy (przed 1 stycznia 2010 r.) na działalność w zakresie gier na automatach o niskich wygranych oraz gier na automatach urządzanych w salonach na automatach, nie może nastąpić zmiana miejsc urządzania gry, z wyjątkiem zmniejszenia liczby punktów gry na automatach o niskich wygranych.