Postanowienie WSA w Warszawie z dnia 20 lipca 2015 r., sygn. IV SA/Wa 2027/15

Wstrzymanie wykonania aktu

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Teresa Zyglewska po rozpoznaniu w dniu 20 lipca 2015 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku V. K. o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi V. K. na decyzję Rady do Spraw Uchodźców z dnia [...] kwietnia 2015 r. znak: [...] w przedmiocie odmowy nadania statusu uchodźcy postanawia odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.

Uzasadnienie

V. K. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na decyzję Rady do Spraw Uchodźców z dnia [...] kwietnia 2015 r. znak: [...] w przedmiocie odmowy nadania statusu uchodźcy.

Skarżący zwarł w skardze wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji. Uzasadniając go, podniósł, że w jego przypadku trudne do odwrócenia skutki zaskarżonej decyzji będą zarówno skutkami prawnymi, jaki i faktycznymi. Po pierwsze bowiem - zgodnie z art. 299 ust. 6 pkt 2 ustawy o cudzoziemcach - ma on obowiązek wyjechać z Polski. Jeżeli nie zastosuje się do tego obowiązku, to właściwe organy będą mogły wszcząć i prowadzić przeciwko niemu postępowanie o zobowiązanie do powrotu (postępowanie deportacyjne). Po drugie, w postępowaniu tym właściwy organ Straży Granicznej mógłby powołać się na okoliczność swojego rodzaju sytuacji prejudycjalnej, która miałaby miejsce na gruncie przedmiotowej sprawy wobec dokonania przez Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców, a następnie przez Radę do Spraw Uchodźców, oceny zasadności udzielenia mu w Polsce zgody na pobyt ze względów humanitarnych. Tym samym organ Straży Granicznej, związany ostatecznym rozstrzygnięciem organów azylowych, w istocie byłby zobowiązany jedynie do oceny technicznej możliwości wykonania decyzji o zobowiązaniu do powrotu. Co więcej, jak wskazał skarżący, wydanie wobec niego decyzji o zobowiązaniu do powrotu mogłoby nastąpić przed dokonaniem przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie kontroli legalności decyzji wydanych przez organy azylowe. Po trzecie, V. K. stanął na stanowisku, że niewstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji, sprowadziłoby na niego bezpośrednie niebezpieczeństwo represji w kraju pochodzenia, odpowiadających prześladowaniu, poważnej krzywdzie albo nieludzkiemu, bądź poniżającemu traktowaniu, co w pełni odpowiada przesłance zagrożenia wyrządzeniem znacznej szkody. Skarżący podniósł także, że jego wydalenie z Polski przed rozpoznaniem sprawy przez Sąd spowodowałoby, że ewentualne korzystne dla niego orzeczenie pozbawione byłoby znaczenia. Wskazał, że pragnie aktywnie uczestniczyć w postępowaniu sądowym, a zobowiązanie go z mocy samego prawa do opuszczenia terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przed rozpoznaniem sprawy, w istocie rzeczy pozbawiłoby go prawa do sądu.