Wyrok WSA w Warszawie z dnia 8 lipca 2015 r., sygn. III SA/Wa 95/15

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia WSA Agnieszka Krawczyk (sprawozdawca) Sędziowie sędzia WSA Sylwester Golec sędzia WSA Anna Sękowska Protokolant referent stażysta Bartłomiej Grzybowski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 25 czerwca 2015 r. sprawy ze skargi L. Sp. z o.o. z siedzibą w W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] grudnia 2014 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiące od stycznia do grudnia 2012 r. oddala skargę

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] grudnia 2014 r. Dyrektor Izby Skarbowej w W. utrzymał w mocy decyzję Naczelnika [...] Urzędu Skarbowego w W. z dnia [...] września 2014 r. określającą L. Sp. z o. o. z siedzibą w W. (dalej: "Skarżąca") kwotę zobowiązania podatkowego za wrzesień 2012 r. oraz kwoty nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do zwrotu za okresy od stycznia 2012 r. do sierpnia 2012 r. oraz od października 2012 r. do grudnia 2012 r.

Dyrektor Izby Skarbowej uzasadniając swoją decyzję wskazał, że przedmiotem sporu w sprawie jest sposób, w jaki Skarżąca dokonała korekty w części dotyczącej stawki 23% VAT w przypadku świadczenia usług gastronomicznych obejmujących dostarczanie żywności i napojów wymienionych w poz. 7 zał. nr 1 do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 73, poz. 392, ze zm., dalej "rozporządzenie wykonawcze").

Dyrektor Izby Skarbowej wyjaśnił, że Skarżąca przedstawiając swoje stanowisko uzasadnia swoje rozliczenie (korektę) stanowiskiem wyrażonym w interpretacji Ministra Finansów z dnia 2 sierpnia 2013 r.

W związku z powyższym, Dyrektor Izby Skarbowej wskazał, że interpretacja indywidualna nie wiąże ani wnioskodawcy, który ją uzyskał, ani też organów podatkowych. Interpretacja indywidualna pełni rolę ochronną, jednakże nie stanowi podstawy do określenia wysokości zobowiązania podatkowego w sposób sprzeczny z przepisami prawa, choć wskazany w interpretacji indywidualnej. Dyrektor podkreślił, że zgodnie z art. 14a § 2 i § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2012 r. poz. 749, ze zm., dalej zwana O.p.) składający wniosek: "podatnik (...) obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia stanu faktycznego oraz własnego stanowiska w sprawie" a "interpretacja (...) zawiera ocenę prawną stanowiska pytającego z przytoczeniem przepisów prawa". Oznacza to, że podany we wniosku stan faktyczny będzie stanowić jedyną, faktyczną podstawę udzielonej interpretacji i tym samym wyznaczy granice, w jakich interpretacja ta będzie mogła wywołać określone w ustawie skutki prawne (patrz: A. Kabat [w:] Ordynacja podatkowa, Komentarz, LexisNexis, Warszawa 2006, s. 97).