Wyrok WSA w Warszawie z dnia 15 lipca 2015 r., sygn. I SA/Wa 183/15

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Dariusz Chaciński Sędziowie WSA Marta Kołtun-Kulik WSA Dariusz Pirogowicz (spr.) Protokolant referent stażysta Joanna Berbecka po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 lipca 2015 r. sprawy ze skargi L. K. na decyzję Ministra Skarbu Państwa z dnia [...] grudnia 2014 r. nr [...] w przedmiocie odmowy zmiany decyzji odmawiającej potwierdzenia prawa do rekompensaty 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz decyzję Wojewody [...] z dnia [...] października 2014 r. nr [...]; 2. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu.

Uzasadnienie

Minister Skarbu Państwa decyzją z [...] grudnia 2014 r., nr [...], utrzymał w mocy decyzję Wojewody [...] z [...] października 2014 r., nr [...], odmawiającą zmiany ostatecznej decyzji Wojewody [...] z [...] lutego 2011 r. nr [...] o odmowie potwierdzenia L. K. prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia przez K. C. nieruchomości położonych poza obecnymi granicami RP, tj. w S. przy ul. [...] i [...] woj. [...] (obecnie [...]).

Decyzja Ministra Skarbu Państwa wydana została przy następujących ustaleniach stanu faktycznego i ocenie prawnej sprawy.

Wojewoda [...] decyzją z [...] lutego 2011 r. odmówił L. K. potwierdzenia, w trybie przepisów ustawy z dnia 8 lipca 2005 r. o realizacji prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej (Dz.U. Nr 169, poz. 1418 ze zm.), przywoływanej dalej jako "ustawa zabużańska", prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia przez jej poprzedniczkę prawną - K. C. w okolicznościach związanych z drugą wojną światową nieruchomości położonej na terenie obecnej Ukrainy, w miejscowości [...], przy ul. [...] i [...]. Przyczyną odmowy przyznania żądanego prawa było uznanie przez organ wojewódzki, że wnioskodawczyni nie udowodniła pozostawienia przez K. C. nieruchomości w [...], a to wobec tego, iż w dacie opuszczania byłych terenów RP, wyżej wymieniona repatriantka nie była już ich właścicielką, gdyż zostały one znacjonalizowane przez władze radzieckie. Decyzja ta, wobec niewniesienia od niej odwołania stała się ostateczna.