Wyrok WSA w Warszawie z dnia 16 lipca 2015 r., sygn. IV SA/Wa 2242/14

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Anita Wielopolska-Fonfara (spr.), Sędziowie sędzia WSA Anna Szymańska, sędzia WSA Tomasz Wykowski, Protokolant ref. staż. Aleksandra Larkiewicz, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 lipca 2015 r. sprawy ze skargi G. w K na postanowienie Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska z dnia [...] sierpnia 2014 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania oddala skargę

Uzasadnienie

Na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 w związku z art. 144 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, póz. 1071 z późn. zm.), po rozpatrzeniu zażalenia G., na postanowienie Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska [...] z dnia [...] grudnia 2012 r. znak: [...] odmawiające wszczęcia postępowania w sprawie wydania decyzji nakładającej obowiązek przeprowadzenia działań zapobiegawczych lub naprawczych, w związku z bezpośrednim zagrożeniem szkodą w środowisku i szkodą w środowisku w gatunkach chronionych i chronionych siedliskach płazów oraz w wodach, w rejonie [...], Generalny Dyrektor Ochrony Środowiska zaskarżonym do Sądu postanowieniem z dnia [...] sierpnia 2014 roku, znak [...] utrzymał ww postanowienie Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska [...] w mocy.

Powołanym postanowieniem Regionalny Dyrektor Ochrony Środowiska [...], odmówił wszczęcia postępowania w sprawie wydania decyzji nakładającej obowiązek przeprowadzenia działań zapobiegawczych lub naprawczych w związku z bezpośrednim zagrożeniem szkodą w środowisku i szkodą w środowisku w gatunkach chronionych i siedliskach chronionych płazów oraz w wodach, w rejonie [...].

Do wydania zaskarżonego postanowienia doszło w następującym stanie faktycznym sprawy.

Pismem z dnia 15 marca 2012 r. G., na podstawie art. 24 ust. 1 ustawy z dnia 13 kwietnia 2007 r. o zapobieganiu szkodom w środowisku i ich naprawie (Dz. U. z 2014 r. poz. 210), zwanej dalej: "ustawą szkodową", zgłosiło szkodę w środowisku oraz bezpośrednie zagrożenie szkodą w środowisku w odniesieniu do 13 opisanych w piśmie lokalizacji. Pismem z dnia 29 czerwca 2012 r. oznaczonym nr 2/5, G. ponownie dokonało zgłoszenia szkody w środowisku oraz bezpośredniego zagrożenia szkodą w środowisku w gatunkach chronionych, chronionych siedliskach przyrodniczych oraz w wodach polegające na zniszczeniu zbiornika, do którego doszło w kwietniu 2011 r. oraz podczas wcześniej prowadzonych prac budowlanych [...] , w rejonie [...]. T. wskazało, iż w sąsiedztwie pasa drogowego znajdował się zbiornik wodny będący miejscem rozrodu płazów. Podczas monitoringu wpływu autostrady [...] na płazy, prowadzonym w 2011 roku, wykazano masową śmiertelność płazów w rejonie przedmiotowego zbiornika. Zbiornik ten został zasypany podczas budowy autostrady. Nie wykonano zbiornika kompensacyjnego. W efekcie doszło do "szkody środowiskowej" polegającej na zniszczeniu miejsca rozrodu gatunków chronionych oraz na rozjeżdżaniu prawnie chronionych gatunków płazów. Do zgłoszenia dołączono zdjęcia oraz mapy z zaznaczeniem miejsca zdarzenia. W dniu 18 lipca 2012 r. RDOŚ [...] skierował pismo do G. z prośbą o ustosunkowanie się do zarzutów podniesionych w zgłoszeniu szkody w środowisku oraz o przedłożenie szczegółowych wyjaśnień co do działań już podjętych i planowanych celem ograniczenia negatywnych skutków w środowisku przyrodniczym. Zaś pismem z dnia 18 lipca 2012 r. RDOŚ [...] wystąpił do T. o przekazanie danych umożliwiających określenie stanu początkowego siedlisk przyrodniczych i populacji gatunków oraz potwierdzających wystąpienie szkody w siedliskach i gatunkach chronionych.