Wyrok WSA w Szczecinie z dnia 29 lipca 2015 r., sygn. II SA/Sz 493/15

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Grzegorz Jankowski, Sędziowie Sędzia WSA Barbara Gebel,, Sędzia NSA Danuta Strzelecka- Kuligowska (spr.), Protokolant starszy sekretarz sądowy Joanna Białas-Gołąb, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 29 lipca 2015r. sprawy ze skargi Z. S. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postepowania w sprawie przyznania wynagrodzenia za dozór pojazdu I. uchyla zaskarżone postanowienie oraz poprzedzające je postanowienie Starosty G. z dnia [...] nr [...], II. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. na rzecz skarżącego Z. S. kwotę [...] ([...]) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Pismem z dnia 29 października 2014 r. Z.S. prowadzący działalność gospodarczą pod nazwą "Z", powołując się na art. 102 § 2 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji w zw. z § 3 pkt 1 lit. a rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie rozciągnięcia stosowania przepisów ustaw o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, wniósł o wszczęcie postępowania administracyjnego w sprawie przyznania wynagrodzenia za dozór pojazdu marki [...] za okres od 28 października 2003 r. do dnia 29 października 2014 r. w kwocie [...] zł brutto.

Postanowieniem z dnia [...] Starosta G., po rozpatrzeniu ww. wniosku, odmówił wszczęcia postępowania.

W uzasadnieniu rozstrzygnięcia organ wyjaśnił, że w przedmiotowej sprawie brak jest podstaw prawnych do wydania decyzji załatwiającej wniesione żądanie, a zatem zaistniała uzasadniona przyczyna odmowy wszczęcia postępowania administracyjnego. Z ustaleń opartych na analizie wniosku i załączonych dokumentów wynika, że wskazany pojazd nie jest własnością Powiatu G. W stosunku do tego pojazdu nie występowano do sądu powszechnego o orzeczenie jego przepadku na rzecz Powiatu G. na podstawie art. 130a ust. 10 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym, ani w oparciu o jakąkolwiek inną podstawę prawną. Z kolei w odniesieniu do pojazdu, co do którego nie zapadło prawomocne orzeczenie sądu o przepadku na rzecz Powiatu G., organ nie mógł zastosować art. 102 § 2 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji i w konsekwencji wydać postanowienia rozstrzygającego w przedmiocie przyznania wynagrodzenia za dozór.