Postanowienie WSA w Olsztynie z dnia 27 lipca 2015 r., sygn. II SA/Ol 639/15

Wstrzymanie wykonania aktu

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Adam Matuszak po rozpoznaniu w dniu 27 lipca 2015 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku "[...]" Sp. z o.o. w W. o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi "[...]" Sp. z o.o. w W. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w O. z dnia "[...]" nr "[...]" w przedmiocie kary pieniężnej z tytułu urządzania gier poza kasynem gry postanawia odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.

Uzasadnienie

"[...]" Sp. z o.o. w W., reprezentowana przez radcę prawnego D. S. w skardze wniesionej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie na decyzję Dyrektora Izby Celnej w O. z dnia "[...]", nr "[...]", utrzymującą w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Celnego w E. z dnia "[...]" w sprawie wymierzenia kary pieniężnej w wysokości 24 000 zł z tytułu urządzania gier na dwóch automatach "[...]", poza kasynem gry, tj. w lokalu "[...]", mieszczącym się przy ul. L. 5a, E., zawarła m.in. wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji na podstawie art. 61 § 3 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. W uzasadnieniu tego wniosku wskazano, że nie budzi wątpliwości okoliczność, iż decyzja o wymierzeniu kary pieniężnej jest decyzją podlegającą wykonaniu. W sprawie tej nie zachodzą przesłanki negatywne do rozpoznania wniosku, gdyż skarżona decyzja jest decyzją ostateczną i w związku z tym wykonalną, a nie istnieje jakikolwiek przepis prawa powszechnie obowiązującego wyłączający wstrzymanie wykonania przedmiotowej decyzji. Wobec fakultatywnego charakteru instytucji wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji strona uzasadniła swój wniosek okolicznościami wskazanymi w treści skargi, w szczególności wskazując na brak jednolitego stanowiska w łonie Służby Celnej co do charakteru gier na urządzeniu oraz różną praktykę organu I instancji w zakresie uzależnienia wydania decyzji od rozstrzygnięcia zagadnienia wstępnego. Przytoczono liczne orzeczenia sądów administracyjnych, w których orzeczono o zasadności skargi i uchyleniu zaskarżonej decyzji Dyrektora Izby Celnej oraz poprzedzającej jej decyzji Naczelnika Urzędu Celnego. Ponadto wskazano, że wykonanie zaskarżonej decyzji spowoduje niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub trudnych do odwrócenia skutków. Zaznaczono, że obecnie wobec Spółki toczy się szereg postępowań w przedmiocie wymierzenia kary pieniężnej, a w związku z niebagatelną kwotą już uiszczoną przez Spółkę, jest ona zmuszona podtrzymać wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji, gdyż grozi jej utrata płynności finansowej, a w konsekwencji upadłość, której nie da się już odwrócić nawet w przypadku wygrania sporu i zwrotu wyegzekwowanych uprzednio środków. Podniesiono, że Spółka nie tylko ponosi duże straty finansowe, nie osiągając planowanych zysków wskutek zatrzymania urządzeń do gier przez urzędy celne, ale także uiszczenie kar pieniężnych na obecnym etapie, kiedy dokonanie czynu z art. 107 Kodeksu karnego skarbowego nie jest udowodnione żadnym prawomocnym orzeczeniem dodatkowo pogorszy sytuację Spółki. W związku z tym, wskazano, że Spółka zasługuje na ochronę tymczasową do czasu rozstrzygnięcia przez sąd przedmiotowej sprawy. Powołano się na orzeczenia innych sądów administracyjnych odnośnie wniosku o wstrzymanie zaskarżonych decyzji.