Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 2 lipca 2015 r., sygn. IV SA/Gl 1090/14

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym : Przewodniczący Sędzia WSA Małgorzata Walentek Sędziowie Sędzia WSA Beata Kalaga - Gajewska (spr.) Sędzia WSA Teresa Kurcyusz - Furmanik Protokolant Monika Rał po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 2 lipca 2015 r. sprawy ze skargi B. K. na decyzję [...] Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w K. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie choroby zawodowej oddala skargę.

Uzasadnienie

Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny w C. decyzją z dnia [...] r., nr [...], odmówił stwierdzenia u B. K. choroby zawodowej układu wzrokowego wywołanej czynnikami fizycznymi, chemicznymi lub biologicznymi wymienionej w poz. 25 wykazu chorób zawodowych rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30.06.2009 r. w sprawie chorób zawodowych (Dz. U. z 2013 r. poz. 1367). Rozstrzygnięcie to wydano w oparciu o postępowanie wyjaśniające narażenie zawodowe B.K. na pyły i substancje o działaniu drażniącym w środowisku pracy oraz orzeczenia lekarskie Wojewódzkiego Ośrodka Medycyny Pracy w K. Poradni Chorób Zawodowych w S. z dnia [...] r. nr [...]oraz Instytutu Medycyny Pracy i Zdrowia Środowiskowego w S. z dnia [...] r. nr [...].

Odwołanie od powyższej decyzji złożył B. K. nie zgadzając się z rozstrzygnięciem podniósł, iż przewlekłej choroby oczu nabawił się pracując przez 20 lat w narażeniu na pyły i substancje chemiczne, takie jak [...], [...]i [...] oraz dołączył historię choroby z Poradni Okulistycznej i Laryngologicznej, zaświadczenie o stanie zdrowia z dnia [...] r. oraz opinię sądowo-lekarską.

[...] Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny w K. decyzja z dnia [...] r., nr [...], utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji z dnia [...] r. Za podstawę rozstrzygnięcia w przedmiocie podejrzenia choroby zawodowej u B.K. organ odwoławczy przyjął warunki jakie powinny być spełnione do uznania zawodowej etiologii rozpoznanego schorzenia, biorąc pod uwagę definicję choroby zawodowej, określoną w art. 235¹ ustawy z dnia 26.06.1974 r. Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm.), która stanowi, iż "za chorobą zawodową uważa się chorobą, wymienioną w wykazie chorób zawodowych, jeżeli w wyniku oceny warunków pracy można stwierdzić bezspornie lub z wysokim prawdopodobieństwem, że została ona spowodowana działaniem czynników szkodliwych dla zdrowia występujących w środowisku pracy albo w związku ze sposobem wykonywania pracy, zwanych " narażeniem zawodowym". W sprawie B. K. dochodzenie epidemiologiczne wykazało, że pracował on w narażeniu na pyły i substancje o działaniu drażniącym podczas zatrudnienia w latach: 1968 w A w U. (zakład zlikwidowany) jako frezer, 1968-1969 w Państwowym Ośrodku [...] w N. (zakład zlikwidowany) jako tokarz, 1969-1970 w Zakładach Górniczych [...] w L. jako tokarz, 1970-1971 w KWK B (zakład zlikwidowany) jako tokarz, frezer, 1973 w KWK B (zakład zlikwidowany) jako pomoc dołowa, 1973-1976 w C w U. (zakład zlikwidowany) jako tokarz, 1976-1979 w Przedsiębiorstwie D (zakład zlikwidowany) jako szlifierz, 1979 w Spółdzielni Pracy E (zakład zlikwidowany) jako stolarz, 1980-1985 w Spółdzielni Pracy F jako stolarz-chałupnik oraz w latach 1987-2012 prowadząc działalność gospodarczą w zakresie stolarstwa. Z danych PPIS w C. wynika, iż w miarę pogarszania się stanu zdrowia B. K. częstotliwość prac w zakresie własnej działalności gospodarczej malała, a także działalność ta była okresowo zawieszana. B.K. był badany zgodnie z przepisami rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30.06.2009 r. w sprawie chorób zawodowych w Wojewódzkim Ośrodku Medycyny Pracy w K. Poradni Chorób Zawodowych w S. W oparciu o przeprowadzoną konsultację okulistyczną rozpoznano: przewlekłe zapalenie brzegów powiek i spojówek obu oczu z towarzyszącym zespołem suchego oka, jaskrę obu oczu - w wywiadzie stan po trabekulektomii oka lewego, zaćmę początkową obu oczu. Lekarze specjaliści biorąc pod uwagę charakter zmian w układzie wzroku, które nie są typowe dla chorób układu wzrokowego, wywołanych czynnikami fizycznymi, chemicznymi lub biologicznymi wym. w poz. 25 wykazu chorób zawodowych, w aspekcie narażenia zawodowego B. K. - orzekli, iż brak jest podstaw do rozpoznania choroby układu wzrokowego pochodzenia zawodowego. Następnie był on badany w Szpitalu Instytutu Medycyny Pracy i Zdrowia Środowiskowego w S.(obserwacja kliniczna w dniach [...] r.), gdzie wydano orzeczenie lekarskie z dnia [...]r. nr [...], w którym odmówiono rozpoznania choroby zawodowej wym. w poz. 25 wykazu chorób zawodowych rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30.06.2009 r. w sprawie chorób zawodowych. W badaniu okulistycznym przeprowadzonym w trakcie hospitalizacji stwierdzono starczowzroczność, zespół suchego oka, początkowe zmiany zaćmowe typu starczego oraz jaskrę w wywiadzie leczona od kilkunastu lat. Powyższe zmiany w obrębie narządu wzroku mają charakter samoistny i nie są wynikiem szkodliwego działania czynników fizycznych, chemicznych lub biologicznych występujących na stanowisku pracy B.K. Reasumując orzecznicy IMP i ZŚ nie znaleźli podstaw do rozpoznania u w/wym. choroby zawodowej układu wzrokowego. W ocenie organu odwoławczego, powołane opinie obu placówek diagnostycznych są zgodne w swoich konkluzjach, a strona nie przedstawiła dowodów podważających ich zasadność. Orzeczenia lekarskie kompetentnych placówek medycznych I i II stopnia organ uznał za uzasadnione w stopniu pozwalającym na przyjęcie ich za podstawę swojego rozstrzygnięcia. B. K. poinformowany pismem z dnia 12.09.2014 r., w trybie art.10 Kodeksu postępowania administracyjnego, o prawie do zajęcia stanowiska wobec całości dowodów i żądań zawartych w aktach sprawy przed wydaniem decyzji przesłał kartę wypisową z IMP i ZŚ, zaświadczenie o stanie zdrowia, wyniki badań laboratoryjnych. Odpowiadając na zarzuty odwołania organ odwoławczy wyjaśnił, iż nie kwestionuje istnienia narażenia B. K. na pyły i substancje o działaniu drażniącym w środowisku pracy, jak również nie podważa okresu jego trwania, lecz z uwagi na fakt niespełnienia wymogów formalnych oraz treści orzeczeń lekarskich PChZ WOMP w S. i IMP i ZS w S. nie sposób było stwierdzić u niego chorobę zawodową. Ponadto, zgodnie z ustaleniami upowszechnionego orzecznictwa sądów administracyjnych (por. wyrok WSA w Gliwicach z dnia 02.02.2010 r. o sygn. akt IV SA/Gl 582/09) wydane w sprawie orzeczenie lekarskie jednostki właściwej do rozpoznania chorób zawodowych ma charakter opinii biegłego, a organ prowadzący postępowanie jest nim związany. Organ nie ma prawa do samodzielnej oceny dokumentacji lekarskiej, prowadzącej do odmiennego rozpoznania schorzenia. Związanie to wynika z tego, że orzeczenie lekarskie stanowi jedyny wiarygodny środek dowodowy służący stwierdzeniu choroby zawodowej, jeśli nie budzi wątpliwości w świetle pozostałych dowodów. W niniejszej sprawie zakres rozpoznania sprawy o stwierdzenie choroby zawodowej uregulowany szczegółowo w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 30 czerwca 2009 r. w sprawie chorób zawodowych został zachowany, dlatego po przeanalizowaniu całości zebranego materiału dowodowego, w tym orzeczeń lekarskich: PChZ WOMP oraz IMP i ZŚ w S. nie było podstaw do uwzględnienia odwołania B.K.