Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 19 czerwca 2015 r., sygn. III SA/Wr 247/15

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jerzy Strzebinczyk Sędziowie Sędzia WSA Bogumiła Kalinowska Sędzia WSA Małgorzata Malinowska-Grakowicz (sprawozdawca) Protokolant specjalista Ewa Bogulak po rozpoznaniu w Wydziale III na rozprawie w dniu 19 czerwca 2015 r. sprawy ze skargi "A" Spółki z o.o. w L. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w L. z dnia [...] listopada 2012 r. nr [...] w przedmiocie odmowy udzielenia koncesji na wydobywanie kruszywa naturalnego I. uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję Starosty G. z dnia [...] marca 2012 r. nr [...]; II. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w L. na rzecz strony skarżącej kwotę [...] ([...]) złotych kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 13 stycznia 2015 r. Naczelny Sąd Administracyjny uchylił wyrok tutejszego Sądu z dnia 11 czerwca 2013 r. oddalający skargę "A" Sp.z.o.o. w L. na decyzję SKO w L. z dnia [...] listopada 2012 r. Nr [...] w przedmiocie odmowy udzielenia koncesji na wydobywanie kruszywa naturalnego.

W uzasadnieniu wyroku NSA wskazał, że materialnoprawną podstawę decyzji o odmowie udzielenia skarżącej spółce koncesji na wydobycie kruszywa naturalnego - piasku metodą odkrywkową ze złoża S. 3 na części działki nr 400/8 obręb S., o pow. 1,3467 ha, położonej w miejscowości S., Gmina N., powiat g., woj. D., stanowił przepis art. 26 b) P.g.g., zgodnie z którym odmowa udzielenia koncesji może nastąpić, jeżeli zamierzona działalność narusza wymagania ochrony środowiska, w tym związane z racjonalną gospodarką złożami kopalin (...). Wskazał, że skarżąca kasacyjnie spółka zarzuciła Sądowi I instancji naruszenie tego przepisu, poprzez jego błędną wykładnię polegającą na niewyjaśnieniu, na czym ma polegać zagrożenie naruszenia zasady racjonalnej gospodarki złożem kopaliny, ani też - co ta zasada, stanowiąca klauzulę generalną, oznacza w odniesieniu do rozpatrywanego stanu faktycznego. Konsekwencją błędnej wykładni przytoczonego przepisu było z kolei uznanie, że w niniejszym postępowaniu koncesyjnym istniały podstawy do odmowy udzielenia koncesji. Zarzut ten skarżąca kasacyjnie spółka wiąże także z naruszeniem art.141 § 4 p.p.s.a. w stopniu mogącym mieć istotny wpływ na wynik sprawy, wskazując, że uzasadnienie wyroku Sądu I instancji nie wyjaśnia znaczenia pojęcia "naruszenia zasady racjonalnej gospodarki złożem kopaliny" a także przyczyn, dla których udzielenie skarżącej koncesji miałoby tę zasadę naruszyć.