Postanowienie WSA w Poznaniu z dnia 17 czerwca 2015 r., sygn. I SA/Po 997/15

Wstrzymanie wykonania aktu

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Izabela Kucznerowicz po rozpoznaniu w dniu 17 czerwca 2015 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku o wstrzymanie wykonania decyzji w sprawie ze skargi [...] Sp. z o.o. w [...] na decyzję Dyrektora Izby Celnej w Poznaniu z dnia [...] marca 2015 r. nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej z tytułu urządzania gier na automacie poza kasynem gry postanawia: odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji

Uzasadnienie

W skardze z dnia [...] kwietnia 2015 r. skarżąca, reprezentowana przez pełnomocnika, wniosła o wstrzymanie wykonania w całości zaskarżonej decyzji. Wniosek został oparty na wiarygodności zarzutu wadliwości zaskarżonej decyzji. Zdaniem skarżącej wykonanie decyzji może spowodować utratę płynności finansowej Spółki oraz wyrządzić znaczną i nieodwracalną szkodę. Zaznaczono, że z uwagi na dokonane przez Urzędy Celne zatrzymania urządzeń oraz wydawanie decyzji i tytułów wykonawczych, kondycja finansowa Spółki została mocno naruszona, powodując stratę. Taka sytuacja może doprowadzić do szybkiej upadłości Spółki, a więc do sytuacji, w której ani wygranie sporu, ani późniejszy zwrot spełnionego lub wyegzekwowanego świadczenia nie przywróci pierwotnego stanu rzeczy i nie naprawi szkody. Strona skarżąca dodała, że obecnie ponosi duże straty i nie osiąga planowanych zysków z zatrzymanych urządzeń. Uiszczanie kar pieniężnych na obecnym etapie postępowania, kiedy nie udowodniono dokonania czynu z art. 107 k.k.s., pogorszy sytuację finansową Spółki i będzie niewspółmierne do zaistniałych okoliczności. Strona skarżąca podkreśliła też, iż aktualnie prowadzone są w stosunku do niej liczne postępowania egzekucyjne, na podstawie dotychczas wydanych tytułów, co bardzo utrudnia jej normalne funkcjonowanie, między innymi z uwagi na zajęcia ruchomości lub rachunków bankowych i dokonywania przez spółkę wpłat na poczet kar, które są ogromnym ciężarem finansowym. Strona skarżąca zwróciła także uwagę na fakt skierowania przez Naczelny Sąd Administracyjny pytania prawnego do Trybunału Konstytucyjnego dotyczącego kar pieniężnych nakładanych na podstawie art. 89 ust. 1 pkt 2 ustawy o grach hazardowych. Ponadto, zdaniem skarżącej, oceniając przesłanki z art. 61 § 3 P.p.s.a należy stwierdzić, iż chodzi tu nie tylko o szkodę grożącą samemu skarżącemu, ale również każdą inną szkodę, w tym szkodę grożącą Skarbowi Państwa w związku ze zwrotem pobranych wcześniej kar, w razie przegranej w Trybunale Konstytucyjnym.