Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 3 czerwca 2015 r., sygn. II SA/Po 353/15

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Danuta Rzyminiak- Owczarczak (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Jakub Zieliński Sędzia WSA Tomasz Świstak Protokolant St. sekretarz sąd. Katarzyna Fornalik po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 03 czerwca 2015 r. sprawy ze skargi A. G. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P. z dnia [...] lutego 2015r. Nr [...] w przedmiocie zasiłku celowego uchyla zaskarżoną decyzję

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] listopada 2014 r., znak [...], Prezydent Miasta P., na podstawie art. 2 ust. 1, art. 3 ust. 3, art. 8, art. 39 i art. 106 ust. 4 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2013 r. poz. 182 z późn. zm., dalej: "u.p.s.") oraz art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013 r. poz. 267 z późn. zm., dalej: "k.p.a."), odmówił A. G. przyznania pomocy na regulowanie czynszu za miesiąc października 2014 r. w kwocie 714,20 zł i zaległości czynszowych za miesiąc wrzesień 2014 r.

W uzasadnieniu organ I instancji wyjaśnił, że w dniu [...] listopada 2014 r. skarżący złożył wniosek o udzielenie zasiłku celowego m.in. na uregulowanie opłat za czynsz za miesiąc października 2014 r. w wysokości 714,20 zł oraz zaległości czynszowych od stycznia 2011 r. do października 2014 r. W trakcie wywiadu środowiskowego w dniu [...] listopada 2014 r. podtrzymał on zgłoszoną wyżej potrzebę. Organ I instancji ustalił, że A. G. zamieszkuje sam i prowadzi jednoosobowe gospodarstwo domowe. Osiągany przez niego dochód w miesiącu poprzedzającym złożenie wniosku wynosił 569,80 zł (renta z ZUS). Zgodnie z art. 8 ust. 1 pkt 1 u.p.s., prawo do świadczeń pieniężnych przysługuje natomiast osobie samotnie gospodarującej, jeżeli jej dochód nie przekracza kwoty 542,00. Tym samym skarżący nie spełnia wymogu kryterium dochodowe i nie może uzyskać zasiłku celowego z art. 39 u.p.s. Organ I instancji nie znalazł również podstaw do przyznania skarżącemu specjalnego zasiłku celowego, o jakim mowa w art. 41 u.p.s. Użyty w tym przepisie zwrot "szczególnie uzasadniony przypadek" odnosi się bowiem do sytuacji wyjątkowych, dotkliwych i wykraczających poza możliwości ludzkiej zapobiegliwości. Tymczasem skarżący oczekuje regulowania wszystkich zobowiązań wynikających z umowy najmu przez organy pomocy społecznej. Celem pomocy społecznej jest jednak doraźne wsparcie w przezwyciężaniu trudnej sytuacji życiowej, a nie comiesięczne wspieranie jednej osoby w opłacaniu jej zobowiązań. Tym bardziej, że skarżący nie podjął jak dotąd żadnych kroków zmierzających do rozwiązania jego sytuacji mieszkaniowej, mimo proponowanej w tym zakresie pomocy. Z uwagi zatem na brak współdziałania z pracownikiem socjalnym w rozwiązywaniu trudnej sytuacji życiowej organ I instancji nie mógł zatem przyznać pomocy finansowej na regulowanie czynszu. Prezydent Miasta P. wyjaśnił również, że skarżący otrzymywał w okresie od lutego 2011 r. do czerwca 2013 r. wielokrotnie pomoc finansową w celu uregulowania należności czynszowych. Ponadto, wbrew twierdzeniom A. G., żaden z pracowników organu I instancji nie mógł zapewnić w drodze ustnej umowy w 2010 r., że opłat za czynsz i energię będą regulowane ze środków pomocy społecznych. Poza tym Prezydent Miasta P. zauważył, że w piśmie z dnia [...] maja 2013 r. zarządca nieruchomości zajmowanej przez skarżącego oświadczył, iż nie dysponuje żadnym dokumentów będącym wnioskiem skarżącego o zamianę lokalu na mniejszy. Skarżący nie skorzystał również z pomocy organu I instancji przy rozwiązaniu problemu mieszkania.