Wyrok WSA w Lublinie z dnia 12 czerwca 2015 r., sygn. I SA/Lu 256/15

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Wiesława Achrymowicz (sprawozdawca), Sędziowie WSA Krystyna Czajecka-Szpringer,, WSA Andrzej Niezgoda, Protokolant Starszy asystent sędziego Monika Bartmińska, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 22 maja 2015 r. sprawy ze skargi A. P. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące 2005 r. I. uchyla zaskarżoną decyzję; II. orzeka, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu w całości; III. zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej na rzecz A. P. kwotę [...] tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją Dyrektor Izby Skarbowej (organ) utrzymał w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej (organ pierwszej instancji) z dnia [...], zmieniającą A. P. (podatnik) rozliczenie podatku od towarów i usług za miesięczne okresy rozliczeniowe od stycznia do grudnia 2005 r.

W obszernym uzasadnieniu decyzji - liczy ono 172 strony - organ szczegółowo omawiał treść zgromadzonych dowodów w postaci: faktur wystawianych przez podatnika w związku z komisową sprzedażą używanych samochodów; zeznań nabywców samochodów od podatnika; umów kredytowych, jakie zawierali nabywcy pojazdów w związku z transakcjami z podatnikiem. Na podstawie tego materiału dowodowego organ ustalił, że podatnik w prowadzonej działalności gospodarczej, obejmującej handel używanymi samochodami na zasadach komisu, w dokumentacji sporządzanej na potrzeby rozliczenia podatku od towarów i usług wykazywał istotnie niższe ceny sprzedaży pojazdów w stosunku do rzeczywiście płaconych przez nabywców. W ocenie organu nie są wiarygodne twierdzenia podatnika i nabywców pojazdów o tym, że ceny wykazane w fakturach wystawianych przez podatnika odpowiadają rzeczywiście płaconym. W ocenie organu, tej treści twierdzenia są oderwane od realiów prowadzenia handlu używanymi samochodami przez podatnika, który w fakturach podawał ceny znacznie niższe od rynkowych. Organ argumentował, że stosowanie tak niskich cen sprzedaży samochodów, jak to chce wykazać podatnik, nie ma żadnego uzasadnienia. Były one dopuszczone do ruchu. Jednocześnie zgromadzony w sprawie materiał dowodowy nie potwierdza - w sposób wiarygodny - by sprzedawane samochody były naprawiane przez nabywców w takim zakresie, który rzeczywiście mógłby uzasadniać istotnie niższe ceny ich sprzedaży przez podatnika w porównaniu z cenami rynkowymi.