Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 26 czerwca 2015 r., sygn. IV SA/Gl 747/14

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym : Przewodniczący Sędzia NSA Tadeusz Michalik Sędziowie Sędzia WSA Beata Kalaga - Gajewska Sędzia WSA Edyta Żarkiewicz (spr.) Protokolant Monika Rał po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 26 czerwca 2015 r. sprawy ze skargi W. G. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie zasiłku celowego oddala skargę.

Uzasadnienie

Prezydent Miasta K., decyzją z dnia [...] r. odmówił przyznania W.G. zasiłku celowego z przeznaczeniem na dofinansowanie zakupu biletu miesięcznego. W uzasadnieniu wskazał, że skarżący prowadzi jednoosobowe gospodarstwo domowe, jego dochód, na który składa się zasiłek stały, wynosi 529 zł. i nie przekracza ustawowego kryterium dochodowego. Ponadto w jego przypadku zachodzą przesłanki wymienione w art. 7 ustawy o pomocy społecznej. Jednakże przyznanie wnioskowanej pomocy nie jest możliwe z uwagi na to, że skarżący nie wykorzystuje posiadanych możliwości i uprawnień w celu poprawy swojej sytuacji, o czym mowa w art. 2 ust. 1 ustawy o pomocy społecznej. W tym zakresie organ podniósł, że z treści pisma skarżącego z dnia 10 kwietnia 2014 r., złożonego w odpowiedzi na zawiadomienie o wszczęciu postępowania w sprawie przyznania zasiłku okresowego wynika, że skarżący nie składa wniosku o przyznanie tego zasiłku. Ponadto organ podkreślił, że skarżący ma możliwość poprawy swojej sytuacji życiowej w rozumieniu art. 2 ust. 1 ustawy o pomocy społecznej, poprzez wystąpienie z powództwem o alimenty od swoich pełnoletnich córek oraz poprzez podjęcie działań celem uregulowania sytuacji mieszkaniowej, tj. wystąpienie z wnioskiem o przydział lokalu socjalnego. Jak bowiem ustalił organ, skarżący zamieszkuje w lokalu bez tytułu prawnego. Zajmowany lokal jest duży i nawet gdyby skarżący miał tytuł do tego lokalu, nie byłoby możliwe uzyskanie dodatku mieszkaniowego. W związku z tym organ podkreślił, że w przypadku uzyskania mniejszego lokalu, opłaty związane z jego użytkowaniem byłyby mniejsze, a ponadto skarżący mógłby ubiegać się o przyznanie dodatku mieszkaniowego oraz ryczałtu energetycznego. Jednocześnie organ podniósł, że nie ma możliwości finansowych zaspokojenia zgłaszanych przez skarżącego potrzeb, gdyż z uwagi na ograniczone środki, w pierwszej kolejności zobowiązany jest do udzielenia pomocy na świadczenia obligatoryjne przy zachowaniu zasady jednolitego i równego traktowania wszystkich osób ubiegających się o pomoc. Organ podkreślił, że skarżący jest objęty pomocą w formie zasiłku stałego w wysokości 529 zł., zasiłku celowego na zakup leków w wysokości 200 zł. oraz nieodpłatnych usług Dziennego Domu Pomocy Społecznej, w ramach których ma zapewnione śniadania i obiady przez 5 dni w tygodniu oraz otrzymuje suchy prowiant na sobotę. Koszt tych usług, ponoszonych przez organ I instancji, wynosi 721 zł. miesięcznie.