Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 8 maja 2015 r., sygn. III SA/Wr 96/15

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Sędziowie Sędzia WSA Maciej Guziński, Sędzia WSA Magdalena Jankowska-Szostak, Marcin Miemiec (sprawozdawca), , Protokolant starszy sekretarz sądowy Jolanta Ryndak, po rozpoznaniu w Wydziale III na rozprawie w dniu 8 maja 2015 r. sprawy ze skargi "A" Sp. z o.o. we W. na decyzję Dyrektora Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa we W. z dnia [...] grudnia 2014 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania płatności w ramach systemów wsparcia bezpośredniego wraz z sankcjami na rok 2013 oddala skargę.

Uzasadnienie

Dyrektor Oddziału Regionalnego (OR) ARiMR we W., zaskarżoną decyzją z dnia [...] grudnia 2014 r. utrzymał w mocy decyzję Kierownika Biura Powiatowego ARiMR we W. z dnia [...] lipca 2014 r. Nr [...], umarzającą postępowanie odnośnie części działek A i B o łącznej pow. 32 ha oraz odmawiającą przyznania na rzecz "A" sp. z o.o. (dalej: strona, spółka, skarżąca) płatności w ramach systemów wsparcia bezpośredniego na 2013 r. i nakładającą na stronę trzyletnią sankcję w wysokości [...] zł ze względu na stwierdzone nieprawidłowości.

Strona posługując się profesjonalnym pełnomocnikiem wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego skargę na decyzję Dyrektora OR ARiMR we W. oraz poprzedzającą ją decyzję organu I instancji, zarzucając, że wydano je z naruszeniem przepisów procedury. Miało to jej zdaniem wpływ na wynik sprawy, przede wszystkim przez naruszenie art. 3 ust. 1 i 2 pkt 1), 2) 3), 4) oraz art. 4 ustawy o płatnościach w ramach systemu wsparcia bezpośredniego i art. 7, art. 8, art. 9, art. 11, art. 78 § 1 art. 107 § 1 i § 3 k.p.a. W szczególności zdaniem skarżącej naruszono obowiązek podejmowania w toku postępowania wszelkich niezbędnych działań w celu dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego w sprawie mimo obiektywnego wystąpienia wątpliwości co do rzetelności i prawidłowości przy przeprowadzaniu kontroli i zawartych w raporcie wniosków. Pierwotny protokół kontroli zakwalifikował bowiem do wypłaty świadczeń grunty o łącznej powierzchni 4,1 ha (działka A - 0,63 ha działka B - 3,65). Po wniesieniu zastrzeżeń przez stronę zakwalifikowany został natomiast z niewyjaśnionych przez kontrolujących powodów grunt o łącznej powierzchni 21,03 (działka A - 6,08 ha działka B - 14,95). Okoliczność tę pomięto w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji. Z analizy obu raportów kontroli (pozwalającej na stwierdzenie, że już pierwotny raport był błędny i nierzetelny i możliwe są istotne błędy kontrolujących) nie wynika natomiast, jakie okoliczności czy ustalenia spowodowały zmianę stwierdzonej przez kontrolujących powierzchni gruntów. Z przedłożonego przez stronę materiału dowodowego (w tym dokumentacji fotograficznej sporządzonej w znacznej części przed kontrolą) wprost wynika, że obszar spełniający podstawę do wypłaty świadczeń jest znacznie większy od stwierdzonego przez kontrolujących i tożsamy z powierzchnią zadeklarowaną przez skarżącą. Wbrew stanowisku organu II instancji skarżąca twierdzi, że analiza zdjęć wykonanych w trakcie kontroli uzasadnia twierdzenie, że kontrolujący nie weszli na teren kontrolowanych gruntów, czyli nie dokonali prawidłowej ich lustracji. Wykonali jedynie dokumentację zdjęciową z granicy działki/drogi. Teren objęty wnioskiem o dopłaty jest bowiem mocno zmeliorowany i poprzecinany kanałami z utrzymująca się wodą powierzchniową. Tak sporządzona dokumentacja przyjęta za podstawę rozstrzygnięć organów I i II instancji obejmuje grunty zadrzewione i zakrzewione, które nie zostały jednak zgłoszone do płatności w 2013 r. Kontrola nie objęła gruntów faktycznie zgłoszonych do płatności, położonych w głębi gruntów będących we władaniu skarżącej. Dotyczy to zwłaszcza gruntów oznaczonych przez kontrolujących literą A.