Wyrok WSA w Warszawie z dnia 25 maja 2015 r., sygn. VI SA/Wa 4321/14

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Urszula Wilk Sędziowie Sędzia WSA Aneta Lemiesz Sędzia WSA Andrzej Wieczorek (spr.) Protokolant ref. staż. Piotr Niewiński po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 25 maja 2015 r. sprawy ze skargi P. Sp. z o.o. z siedzibą w W. na decyzję Głównego Inspektora Farmaceutycznego z dnia [...] października 2014 r. nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej oddala skargę

Uzasadnienie

Główny Inspektor Farmaceutyczny (zwany dalej organem/GIF) decyzją z [...] października 2014 r. nr [...] po rozpatrzeniu odwołania P. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. (zwana dalej stroną/skarżącą/spółką) od decyzji [...] Wojewódzkiego Inspektora Farmaceutycznego we W. (zwanego dalej WIF) z [...] sierpnia 2014 r. o nałożeniu kary pieniężnej, utrzymał zaskarżoną decyzję w mocy.

Pismem z [...] lipca 2014 r. WIF zawiadomił skarżącą o wszczęciu postępowania administracyjnego w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej za prowadzenie reklamy następujących aptek:

1. apteki ogólnodostępnej o nazwie "H." położonej w W. przy ul. W. [...];

2. apteki ogólnodostępnej o nazwie "B." położonej w W. przy ul. O. [...];

3. apteki ogólnodostępnej o nazwie "A." położonej w L. przy ul. Z. [...],

i ich działalności, polegającej na udziale ww. aptek w konkursie "[...]" organizowanym przez D. S.A. z siedzibą w W. Ponadto pouczył spółkę o prawach przysługujących jej, jako stronie postępowania.

Po przeprowadzeniu postępowania WIF decyzją z [...] sierpnia 2014 r. nałożył na skarżącą karę pieniężną z uwagi na stwierdzone prowadzenie reklamy aptek.

Odwołując , że od powyższej decyzji spółka zarzuciła naruszenie:

1. art. 129b ust. 1 i 2 w związku z art. 94a ust. 1, 2, 3, 4 ustawy z 6 września 2001 r. Prawo farmaceutyczne (Dz. U. z 2008 r. Nr 45, poz. 271 ze zm.; dalej Pf) i art. 107 § 1 ustawy z 14 czerwca 1960 r. Kodeks postepowania administracyjnego (Dz. U. z 2013 r., poz. 267 ze zm.; dalej k.p.a.) poprzez ich błędną wykładnię oraz niewłaściwe zastosowanie polegające na przyjęciu, że kara pieniężna może zostać nałożona w sytuacji: