Wyrok WSA w Gorzowie Wlkp. z dnia 20 maja 2015 r., sygn. I SA/Go 166/15

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jacek Niedzielski (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Barbara Rennert Sędzia WSA Alina Rzepecka Protokolant Asystent sędziego Marta Surmacz-Buszkiewicz po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 maja 2015 r. sprawy ze skargi E.S. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie nadania rygoru natychmiastowej wykonalności nieostatecznej decyzji w sprawie podatku od towarów i usług za marzec 2011 r. 1. Oddala skargę. 2. Przyznaje od Skarbu Państwa Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim doradcy podatkowemu M.B. tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu kwotę 295,20 zł (dwieście dziewięćdziesiąt pięć złotych 20/100), obejmującą należny podatek od towarów i usług.

Uzasadnienie

E.S. wniosła skargę na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] stycznia 2015 r. nr [...], którym zostało utrzymane w mocy postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego z dnia [...] października 2014 r. nr [...] w przedmiocie nadania rygoru natychmiastowej wykonalności nieostatecznej decyzji tego organu z dnia [...] października 2014 r. nr [...] określającej skarżącej zobowiązanie w podatku od towarów i usług za marzec 2011 r.

Z akt wynika następujący stan sprawy.

Decyzją z dnia [...] października 2014 r. nr [...] Naczelnik Urzędu Skarbowego określił E.S. zobowiązanie w podatku od towarów i usług za marzec 2011 r. w wysokości 571 zł.

Następnie postanowieniem z dnia [...] października 2014 r. nr [...] organ ten nadał swojej nieostatecznej decyzji rygor natychmiastowej wykonalności.

W uzasadnieniu wskazał, że skarżąca - jak sama oświadczyła w piśmie z [...] lipca 2014 r. - nie posiada majątku o wartości odpowiadającej wysokości zaległości podatkowej wraz z odsetkami za zwłokę, na którym można ustanowić hipotekę przymusową lub zastaw skarbowy, które korzystałyby z pierwszeństwa zaspokojenia, zatem zastosowanie znajduje art. 239b § 1 ust. 2 Ordynacji podatkowej.