Wyrok WSA w Warszawie z dnia 9 kwietnia 2015 r., sygn. V SA/Wa 3183/14

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA - Beata Krajewska, Sędzia NSA - Piotr Piszczek, Sędzia WSA - Jarosław Stopczyński (spr.), Protokolant - ref. staż. Małgorzata Skomiał, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 26 marca 2015 r. sprawy ze skargi U. Sp. z o.o. w W. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w W. z dnia [...] września 2014 r. nr [...] w przedmiocie określenia zobowiązania podatkowego w podatku akcyzowym oddala skargę

Uzasadnienie

Zaskarżoną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. decyzją z dnia [...] września 2014 r., nr [...], Dyrektor Izby Celnej w W., po rozpatrzeniu odwołania U. Spółki z o.o. z siedzibą w W. (dalej: Skarżąca lub Spółka) od decyzji Naczelnika Urzędu Celnego [...] w W. z dnia [...] stycznia 2014 r. nr [...] określającej zobowiązanie podatkowe w podatku akcyzowym za okres rozliczeniowy lipiec 2009 r. w wysokości 5.029 zł - utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję organu podatkowego pierwszej instancji.

Zaskarżona decyzja zapadła w następującym stanie faktycznym i prawnym:

W dniach od [...] kwietnia 2013 r. do [...] maja 2013 r. pracownicy Urzędu Celnego [...] w W. przeprowadzili kontrolę podatkową w U. Sp. z o.o w W. w zakresie prawidłowości rozliczenia z budżetem państwa z tytułu podatku akcyzowego od wyrobów energetycznych w okresie od [...] marca 2009 r. do [...] marca 2010 r.

W wyniku tej kontroli stwierdzono, że Spółka w całym kontrolowanym okresie nabywała naftę grzewczą klasyfikowaną do kodu CN 2710 19 25 o nazwie handlowej T. do piecyków naftowych do użytku wewnątrz pomieszczeń bez odprowadzania spalin. Paliwo było kupowane od E. SA (B.) w detalicznych opakowaniach o pojemności 20 litrów, a następnie sprzedawane w Polsce kontraktowym odbiorcom oraz innym kontrahentom prowadzącym działalność gospodarczą, jak również odbiorcom indywidualnym. Sprzedaż nafty grzewczej odbywała się na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, jak i podmiotów gospodarczych i była dokumentowana paragonami fiskalnymi i fakturami sprzedaży. Ustalono, że w okresie rozliczeniowym - lipiec 2009 r. - Spółka nie uzyskiwała od nabywców oświadczeń, o których mowa w art. 89 ust. 5 ustawy o podatku akcyzowym potwierdzających, że nabywane wyroby są przeznaczone do celów opałowych lub będą sprzedane z przeznaczeniem do celów opałowych. W konsekwencji, po sprzedaży paliwa T., "U." Sp. z o.o nie złożyła Naczelnikowi Urzędu Celnego [...] w W. miesięcznego zastawienia oświadczeń w myśl art. 89 ust. 14 ustawy o podatku akcyzowym.