Wyrok WSA w Warszawie z dnia 30 kwietnia 2015 r., sygn. III SA/Wa 3000/14

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia WSA Agnieszka Góra-Błaszczykowska, Sędziowie sędzia WSA Maciej Kurasz (sprawozdawca), sędzia WSA Dariusz Kurkiewicz, Protokolant starszy referent Iwona Choińska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 30 kwietnia 2015 r. sprawy ze skargi A. K. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] lipca 2014 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania 1) uchyla zaskarżone postanowienie, 2) stwierdza, że uchylone postanowienie nie może być wykonane w całości, 3) zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w W. na rzecz A. K. kwotę 357 zł (słownie: trzysta pięćdziesiąt siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

1. Z przedłożonych Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie akt sprawy wynikało, że A. K. (dalej jako "Strona" lub "Skarżący") działając jako likwidator spółki P. sp. z o.o. w likwidacji (dalej zwana "Spółką") pismem z dnia 31 maja 2012 r. złożonym do Naczelnika [...] Urzędu Skarbowego W. wniósł o zwrot nadwyżki podatku od towarów i usług w kwocie 246.045 zł. W uzasadnieniu stwierdził, że w wyniku przeprowadzonej kontroli w zakresie prawidłowości rozliczenia podatku od towarów i usług za okres od grudnia 2007 r. do grudnia 2008 r., wykazana została nadwyżka podatku przeniesiona do rozliczenia w deklaracji VAT-7 za styczeń 2009 r. w wysokości 246.045 zł do zwrotu na rachunek bankowy. Ponadto Strona zwróciła uwagę, że do chwili wykreślenia jej z KRS zwrot nie został dokonany.

2. Naczelnik [...] Urzędu Skarbowego W. postanowieniem z dnia [...] czerwca 2012 r. działając na podstawie art. 165a w związku z art. 133 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, ze zm., dalej zwana: "ustawą Ord. pod."), odmówił wszczęcia postępowania podatkowego w zakresie żądania wniesionego wnioskiem z dnia 31 maja 2012 r. o zwrot nadwyżki VAT. Organ pierwszej instancji w uzasadnieniu uznał, że Skarżący jako wnioskodawca nie jest upoważniony do reprezentowania wykreślonej z KRS i rozwiązanej Spółki, jak również do działania w jej imieniu i na jej rzecz. W związku z powyższym stanął na stanowisku, że wniosek został złożony przez osobę niebędącą stroną w rozumieniu art. 133 § 1 ustawy Ord. pod.