Wyrok WSA w Warszawie z dnia 23 kwietnia 2015 r., sygn. III SA/Wa 442/15

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia WSA Barbara Kołodziejczak-Osetek, Sędziowie sędzia WSA Anna Sękowska (sprawozdawca), sędzia WSA Waldemar Śledzik, Protokolant referent stażysta Bartłomiej Grzybowski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 23 kwietnia 2015 r. sprawy ze skargi A. B. i D. B. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] czerwca 2011 r. nr [...] w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2005 r. 1) uchyla zaskarżoną decyzję, 2) stwierdza, że uchylona decyzja nie może być wykonana w całości, 3) zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w W. na rzecz A. B. i D. B. kwotę 14.417 zł (słownie: czternaście tysięcy czterysta siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Dyrektor Izby Skarbowej w W. (dalej zwany: DIS) decyzją z [...] czerwca 2011 r. po rozpatrzeniu odwołania Z. B. i A. B. (dalej zwani: Skarżącymi) od decyzji Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w B. z dnia [...] listopada 2010 r. uchylił decyzję organu I instancji i określił Skarżącym wysokość zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2005 r. w kwocie 213.666 zł.

Uzasadniając rozstrzygnięcie wskazał, że Skarżący świadczył usługi najmu lokali mieszkalnych, stanowiące odrębne źródło przychodów oraz prowadził działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług najmu lokali usługowych. Organ odwoławczy podzielił ustalenia i argumentację organu I instancji w części dotyczącej m.in.: zawyżenia kosztów uzyskania przychodów dotyczących działalności gospodarczej o kwotę 28 007,25 zł i dotyczących najmu o kwotę 15 981,28 zł, poprzez zaliczenie do nich wydatków pozbawionych związku z przychodami, w tym wydatków udokumentowanych fakturami, które nie odzwierciedlały rzeczywistości. Skarżący bezpodstawnie zaliczył do kosztów podatkowych poszczególne kwoty na zakup towarów (materiałów budowlanych), udokumentowane fakturami wystawionymi, m.in. przez: T. sp. z o.o., C. sp. z o.o. oraz A. (dalej - "A. "). W tym czasie Skarżący nie zatrudniał pracowników. Nie korzystał z usług firm remontowo-budowlanych. W trakcie przesłuchania zeznał, że remonty wykonywał sam z pomocą rodziny oraz wynajmujących. Dokonywał tylko drobnych napraw. Kupował materiały, a wynajmujący robili remont. Organ pierwszej instancji nie dał wiary tym twierdzeniom. Stwierdził, że Skarżący nie mógł wykonać samodzielnie prac remontowo-budowlanych we wskazanym przez niego zakresie, uwzględniając wartość, rodzaj i ilość materiałów budowlanych, które zaliczył w ciężar kosztów podatkowych.